77 (187)

O liU łoiak I*td\ VI    Slw-AIN IroJ.I. Po&tfJu tpaUaiw. Ummi 2007

ISHN iTK-tó-OI -1i' by WN PWN 2007

100 CZĘŚĆ 1 Wprowadzenie do polityki społecznej nich: Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Szef Obrony Cywilnej Kraju, Komendant Główny Policji, Prezes Urzędu Zamówień Publicznych.

Szczególną rolę w kategorii organów centralnych odgrywają inspekcje specjalne (dozory, nadzory), pełniące funkcje kontroli w państwie, które korzystają z władzy administracyjnej przez stosowanie nakazów i zakazów'.

Właściwym organem w zakresie władzy wykonawczej jest Rada Ministrów na czele z prezesem. Proces jej tworzenia jest złożony, gdyż występuje kilka możliwości, które mogą być zastosowane w ustalonej kolejności. Decydujący wpływ na jej powołanie i skład ma Prezydent i Sejm. Ma to zapobiegać długotrwałym kryzysom, zwłaszcza w warunkach zróżnicowania sił politycznych. W systemie wewnętrznym działają różne organy pomocnicze (komitety, rady, zespoły, komisje), które pełnią funkcje inicjacorskie, wnioskodawcze, projektodawcze i opiniujące, a obsługę merytoryczną, organizacyjno-techniczną i biurową zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów.

Do kompetencji Rady Ministrów należą sprawy polityki wewnętrznej i zagranicznej państwa, w szczególności zapewnianie wykonania ustaw, wydawanie rozporządzeń, koordynowanie i nadzorowanie prac organów administracji rządowej, ochrona interesów Skarbu Państwa, zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego, kierowanie wykonaniem budżetu państwa, sprawowanie ogólnego kierownictwa w dziedzinie stosunków z innymi państwami i organizacjami międzynarodowymi, występowanie z inicjatywą ustawodawczą. Na Radzie Ministrów spoczywa podstawowy obowiązek wykonywania i nadawania kierunków rządzenia krajem, tj. decydowania o rozwoju społeczno-gospodarczym i podejmowania rozstrzygnięć we wszystkich dziedzinach tycia publicznego.

W skład Rady Ministrów wchodzą ministrowie. Kierują oni określonymi działami administracji rządowej przy pomocy sekretarzy i podsekretarzy stanu. Aparatem pracy umożliwiającym wykonywanie przypisanych im zadań i kompetencji są ministerstwa. Uczestnicząc w ustalaniu polityki państwa, ministrowie są obowiązani do inicjowania i opracowywania projektów aktów normatywnych w zakresie swojego działania, a także koordynowania prac organów, urzędów i jednostek organizacyjnych, które im podlegają lub są przez nich nadzorowane. W celu realizacji zadań współdziałają z przedstawicielami administracji centralnej i samorządu terytorialnego. Korzystają z wiedzy i doświadczeń samorządów gospodarczych, zawodowych, związków zawodowych i organizacji pracodawców oraz innych organizacji społecznych reprezentujących różne środowiska. W swoich wystąpieniach przedstawiają stanowisko zgodne z ustaleniami Rady Ministrów. Ponoszą solidarną i indywidualną odpowiedzialność przed Sejmem.

Zgodnie z klasyfikacją wyróżnia się następujące działy: administracja publiczna; budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa; budżet; finanse publiczne; gospodarka: gospodarka morska; gospodarka wodna; instytucje finansowe;

' Prawo administracyjne. Marek Wierzbowski (red.), Warszawa 2002, Wydawnictwo Prawnicze .Lc^isNcór.s. 145-198.