8 (1443)

Ol ł*U-forał. i:td\ VI &*)lko<SŁiJcmy lrc\J.I. /\vUv/u    Wu>;i>n 2UJ?

UttN*7ft**4i|.lS)OI-& £ PWN Jłrt?

28 CZĘŚĆ 1 Wprowadzeni* do polityki społecznej zakaz produkcji, kwoty produkcyjne, normy i standardy jakości produktów), regulacja cen (np. ceny zerowe, ceny minimalne, ceny maksy malne), subsydiowanie produkcji, subsydiowanie zatrudnienia, transfery zwiększające siłę nabywczą pewnych grup obywateli, zakazy i przymus konsumpcji określonych dóbr i usług. Wszystkie one są formą regulacji ludzkich zachowań w rolach producentów, organizatorów ich pracy, a także nabywców i konsumentów.

Celem regulacji ilości i jakości produktu jest otrzymanie ilości i jakości, która odbiega od tej, jaką dostarczałby całkowicie wolny rynek. Regulacja ilości może polegać na ustalaniu jej zerowej wielkości, tzn. zakazu produkcji (np. w przypadku dóbr i usług uznanych za wyjątkowo szkodliwe), a także ilości stałej oraz jc| minimalnych i maksymalnych wartości (kwoty produkcyjne). Regulacja jakości dotyczy bardzo wielu dóbr i usług, a szczególnie tych. które zaspokajają istotne potrzeby, np. regulacja jakości żywności i wody pitnej (normy sanitarno-higicnicz-nc i ich kontrola), leków i usług medycznych, materiałów i usług architektonicznych i budowlanych. Specyficzna regulacja jakości dotyczy usług polegających na organizacji pracy, np. chodzi tu o ustalenie norm bezpieczeństwa i higieny pracy i obarczenie organizatorów pracy odpowiedzialnością za ich przestrzeganie. Jednym z charakterystycznych celów regulacji jakości jest zwiększenie bezpieczeństwa pracy i konsumpcji.

Regulacja cen polega m.in. na ustaleniu cen zerowych, czyli uczynieniu pewnych dóbr i usług bezpłatnymi dla wszystkich obywateli lub niektórych ich kategorii, np. usług edukacyjnych na poziomie podstawowym i średnim czy podstawowych usług medycznych. Bezpłatność dla konsumenta oznacza oczywiście, że produkcja i dostarczanie tych dóbr czy usług zostaną sfinansowane z innych źródeł niż dochody z ich sprzedaży. Cena zerowa powoduje również, że mechanizm rynkowy zostaje całkowicie wyłączony i dostosowanie produktu do potrzeb musi przybrać postać planowania i produkcji państwowej lub pozarządowej, nienastawionej na zysk.

Mniej drastyczną regulacją cen jest ustalanie ceny minimalnej, np. najniższe wynagrodzenie jest rodzajem ceny minimalnej za ogólną usługę polegającą n3 świadczeniu pracy. Ceny maksymalne stosuje się zaś po to, aby pewne dobra i usługi były bardziej dostępne dla uboższych konsumentów, np. ogranicza się w ten sposób wysokość cen za wynajem mieszkań komunalnych.

Korygowanie rynku następuje również za pomocą subsydiowania produkcji. Jeżeli jednym z celów polityki społecznej jest zwiększenie konsumpcji jakiegoś dobra lub usługi, to można dopłacać jego producentom do ich wytwarzania, co sprawi, że będą oni produkować więcej w porównaniu z sytuacją braku tych dopłat.

Kolejny instrument korygowania rynku to subsydiowanie konsumpcji, np. transfer socjalny do jakiejś grupy obywateli sprawi, że będą oni mogli zwiększyć swój udział w produkcie ponad udział, który wynika z ich pracy, według własnych preferencji. Podobne cele można osiągać za pomocą subsydiowania zatrudnienia, tzn. dopłacania pracodawcom do zatrudnienia wybranych kategorii obywateli, np. osób niepełnosprawnych. Instrument ten przynosi jednak nie tylko ewentualne zwiększenie udziału w produkcie poprzez wynagrodzenie za pracę, ale może dać również inne korzyści wynikające z pracy, np. poszerzenie kontaktów społecznych, poczucie