97 (77)

ZŁĄCZA TARCZOWE 97

cia stosuje się nanoszenie roztworu (25 G boraksu na 175 ml wody; temperatura roztworu wynosi ok. 90°C) na wirującą tarczę. Mniej jednostajne pokrycie uzyskuje się przez zanurzenie tarczy w roztworze.

Dalszą czynnością po wysuszeniu jest utlenienie pokrytej boraksem tarczy, które uzyskuje się przez krótkotrwałe (trwające kilka sekund) nagrzanie prądami wirowymi wielkiej częstotliwości. Utlenienie powstaje wskutek porowatości pokrycia. Właściwy stopień utlenienia można poznać po zmianie koloru miedzi z metalicznego na czerwony (CU2O).

Przed boraksowaniem tarcze miedziane poddaje się dokładnemu oczyszczeniu polegającemu na gruntownym odtłuszczeniu (np. w czterochlorku węgla), wymyciu w gorącej wodzie, a następnie wytrawieniu powierzchni (np. w 15-procentowym roztworze HNO_;i w ciągu 8 -r- 15 min, po czym myje się w wodzie i ponownie trawi w 50-procentowym roztworze HNO3 w ciągu 12 s, a następnie ponownie myje).

Po wytrawieniu należy przeprowadzić proces neutralizacji (np. w 25-procentowym roztworze węglanu amonowego), po zakończeniu należy zastosować ponownie dokładne mycie wodą i ewentualnie alkoholem. Suszenie może być przeprowadzone np. na wirówce. Tarcze miedziane pokryte boraksem i utlenione mogą być bezpośrednio użyte do spojenia z pierścieniami szklanymi.

Zachowanie właściwych odległości i centryczności złącza uzyskuje się przez zastosowanie odpowiednio skonstruowanego szablonu.

Szablon ten jest tak zbudowany, że umożliwia przepływ gazu ochronnego, a równocześnie pozwala na obracanie złącza naokoło osi w czasie procesu stapiania, co przyczynia się do równomierniejszego nagrzewania się tarcz. Przykład gotowego złącza pokazano na rys. 3-54, na którym pokazana jest część klistronu refleksyjnego dawnego typu. Złącze podobnego typu w przekroju widzimy również na rys. 3-55, który przedstawia zwierak gazowany.

Po odprężeniu złącza stosuje się trawienie mające na celu oczyszczenie części metalowych pokrytych warstwą tlenków. Po dokładnym wymyciu i wysuszeniu złącze gotowe jest do dalszego montażu.

Stapianie tarczy miedzianej z pierścieniami może być przeprowadzone również w powietrzu, a nie w atmosferze gazu ochronnego. Tarczy nie utlenia się wówczas wstępnie. Wykonanie prawidłowego złącza jest jednak w tych warunkach znacznie trudniejsze i wymaga dużej wprawy. Bardzo łatwo może nastąpić zbytnie utlenienie powierzchni miedzi, co spowoduje, że złącze będzie nieszczelne i mechanicznie słabe (porównaj rys. 3-6). Poza tym części tarczy nie biorące udziału w stapianiu pokrywają się grubą warstwą tlenków, których usunięcie wymaga intensywnego trawienia.

7 Podstawy konstrukcji lamp elektronowych