98 99

2. ktoś naopieprzał się. [dk] ‘ktoś naobijal się’ NP Za mało naopiepnak się w czasie tych ferii? || Kowalski naopieprzał się do tej pory strasznie Należałoby go zwolnić.

naopierdalać wuig.i

1.    ktoś _t naopierdalaf kogoś,. [dk]‘czyjeś, wymyślanie komuś, osiągną wysoki stopień’ NP Naopierdalałeś go już dostatecznie długo. Może wystarczy? || Naopierdalała męża przez cały wieczór. Czuł się upokorzony.

2.    ktoś naopłerdalał się. [dk] ‘ktoś naobijai się* NP Naopierdalałeś się przez te studia. Czas zabrać się do jakiejś pracy. || Naopierdalałem się dziś w biurze. Prawie nie było interesantów.

napicznlk

napicznik ‘majtki damskie’ posp.jwulg., żart. NP Skąd masz, stara, taki napicznik? Pewnie od jakiegoś faceta. || Nie zakładaj żadnych napiczników! Zaraz idziemy do łóżka. □ Stęp

napieprzać posp./wu/g., eufem.

1.    ktoś napleprza. [ndk] ‘ktoś ucieka’ NP Maria tak napieprzała przed jakimś bandytą, że zgubiła torebkę i wszystkie dokumenty. || Zobaczył żmije w krzakach i zaczął napieprzać w kierunku drogi.

2.    coś napleprza kogoś, [ndk] ‘coś boli kogoś’ NP Żołądek ją napieprzał od rana. Dostała sraczki. || Nie mogę podnieść tej walizy. Kręgosłup mnie napieprza.

na pieprzyć posp./wulg., eufem.

1.    ktoś, napleprzył / napleprza kogoś_r [dk/ndk] ‘ktoś, pobił kogoś,’ NP Dlaczego Beata płacze? Kto ją napieprzył? || Napieprzyli go wczoraj na stadionie. Boli go cała szczęka. □ Kieł

2.    ktoś, napieprzył komuś_t czegoś, [dk] ‘ktoś, naopowiadał komuś, czegoś’ NP Poszedł do dziekana i napieprzył mu bzdur o kandydacie na dyrektora. || Napieprzył jej trochę bajek o trudnym dzieciństwie i dostał trójkę.

9. 4r/od,napieprzył się z kimś_a. [dk] ‘czyjeś, (dotychczasowe) współżycie seksualne z kimś, zaspokoiło kogoś,’ NP Stary ramol, a jeszcze potrafił tak napieprzyć się z jakąś młódką, że dziewczyna była w siódmym niebie. U Napicprzyliście się już? Jeżeli tak, to chodźcie do nas.

napierdalać wuig.i

₁    ifioś napierdala, (ndk] ‘ktoś ucieka’ NP Ktoś ją gonił bezskutecznie. Tak napierdalała, że pogubiła buty po drodze. H Wszyscy napierdalali ze ^tu przed spodziewanym huraganem. □ Bog-Waw: 216

2    cos napierdala kogoś, [ndk] ‘coś boli kogoś’ NP Ząb napierdalał _nj_e przez całą noc. || Strasznie go głowa napierdala. Chyba skróci swoje

napierdolić wuig.f

l ktoś, napierdolił / napierdala kogoś_r [dk/ndk] ‘ktoś, pobił kogoś₂’ Napierdolili go wczoraj w bramie. Żal było na niego patrzeć. |j Złapali .o na skrzyżowaniu i tak go napierdolili, że nie mógł się ruszyć. Q Bog-Waw: 216, Kieł, Stęp

2. ktoś, napierdolił komuś_t czegoś, [dk] ktoś, naopowiadał komuś₂ czegoś’ NP Napierdolił mi anegdot o swoim trudnym dzieciństwie. To jakiś wariat albo aktor. || Napierdolił jej bajek o starszej siostrze.

3.    ktoś,napierdolił się z kimś_a. [dk] ‘czyjeś, (dotychczasowe) współżycie seksualne z kimś₂ zaspokoiło kogoś,’ NP Napierdoliłaś się z nim już chyba do syta? || Napierdoiiłeś się z Justyną? Wracajcie do swoich domów.

napierdzieć

ktoś napierdalał_[fraza przyimkowa lub przysłówkowa określająca

miejsce], [dk] ‘ktoś zanieczyścił powietrze w jakimś miejscu, wydzielając przez odbyt brzydki zapach’ pospjwulg. NP Kto tak napierdział w salonie? Trzeba wywietrzyć przed przyjściem gości. || Ktoś tu strasznie napierdział. Nie ma czym oddychać.

napierdzielać posp./wuig., eufem.

1. ktoś napierdziela. [ndk] ‘ktoś ucieka’ NP Przestraszył się ich i napicr* I dzielał w stronę lasu. || Nie mogę tak szybko napierdzielać jak ty. Mam I za wysokie obcasy.

I 2. coś napierdziela kogoś, [ndk] ‘coś boli kogoś’ NP kość go tak I napierdzielała po tym wypadku, że postanowił ją prześwietlić Pewnie I będzie zmiana pogody. Matkę napierdziclają korzonki.

99