badanie3

Pomiar oporności wewnętrznej

Oporność wewnętrzna lampy określana jest tą metodą ze stosunku zmiennego napięcia w obwodzie anodowym do wywołanej przezeń zmiennej składowej prądu anodowego.

Rys. 8-11. Metoda składowej zmiennej prądu anodowego. Układ do pomiaru oporności wewnętrznej

Schemat ideowy do pomiaru oporności wewnętrznej przedstawiono na rys. 8-11. W tym układzie oprócz stałych napięć, które określają warunki pracy lampy, do obwodu anodowego za pomocą transformatora Tr, doprowadza się napięcie zmienne o częstotliwości 50 Hz. Odpowiednią składową zmienną prądu anodowego mierzymy za pomocą miliampero-mierza prądu zmiennego, który jest włączony do wtórnego uzwojenia transformatora Tr₂. Oporność wewnętrzną określa się jako stosunek skutecznej wartości zmiennego napięcia w obwodzie anody do skutecznej wartości składowej zmiennej prądu anodowego.

Q* = ^U—.    (8.19)

la ~

Najistotniejszym brakiem tej metody jest fakt, iż oba pomiarowe transformatory są włączone do anodowego obwodu lampy. Ponieważ z warunków pomiaru wynika, że ich oporności muszą być dość małe, więc dobranie takich transformatorów nastręcza wiele trudności technicznych.

Metoda pomiaru współczynnika amplifikacji w układzie z obciążeniem anodowym [2]

Według tej metody współczynnik amplifikacji określamy jako stosunek skutecznej wartości napięcia zmiennego U_a~, które otrzymujemy na oporności Z_a, włączonej do obwodu anodowego lam-

113

8 Badanie lamp elektronowych