Bez nazwyU

Bez nazwyU



104

gdzie:jc. y.z - trzy dowolne wzajemnie ortogonalne kierunki,

E - moduł Younga, v - współczynnik Poissona,

można uważać tensometrię za doświadczalną metodę wyznaczania stanu naprężenia (stąd nazwa).

W przypadku jednoosiowego stanu naprężenia prawo Hooke'a ma postać:

cr = Es.    (10.5)

Odkształcenie względne jest zdefiniowane jako

Al

£ = —,    (10.6)

‘o

gdzie Al jest odkształceniem bezwzględnym odcinka o długości początkowej l0 Z powyższych dwóch wzorów wynika, że aby wyznaczyć naprężenia w jednoosiowym stanie naprężenia, wystarczy zmierzyć Al pewnego odcinka równoległego do kierunku naprężeń a Na tej zasadzie działa większość różnego typu tensome-trów. Ważny wyjątek stanowią tensometry rezystancyjne, których wskazania są bezpośrednio powiązane z odkształceniem względnym.

10.2. Tensometry mechaniczne

Rys. 10.1. Zasada dziaiania tensometrów mechanicznych


Zasadę działania tensometrów mechanicznych przedstawiono na rysunku 10.1. Dwa ostrza tensometru, stykające się z powierzchnią badanej konstrukcji, wyznaczają odcinek o długości początkowej /0, zwany bazą tensometru. Jedno z ostrzy jest nieruchome, drugie stanowi zakończenie dźwigni łożyskowanej obrotowo w korpusie tensometru. Drugi koniec tej dźwigni stanowi wskazówkę. W wyniku odkształceń konstrukcji zmienia się długość bazy tensometru o Al, co powoduje przemieszczenie ostrza ruchomego, a tym samym obrót wskazówki.

Stosunek przemieszczenia końca wskazówki do przemieszczenia ostrza pomiarowego nazywamy przełożeniem tensometru k. Dla małych kątów obrotu a (rys. 10.1) jest on równy stosunkowi długości ramion dźwigni

.n r*l r-L

(10.7)


fi. th

E


Ze względów konstrukcyjnych przełożenie takich tensometrów przeważnie nie jest większe od okoto 30, co nie zapewnia wystarczającej dokładności pomiaru odkształceń w zakresie sprężystym, szczególnie przy mniejszych bazach tensometrów.


W celu zwiększenia przełożenia w tensometrach mechanicznych używanych w statycznej próbie rozciągania stosuje się czujniki zegarowe (rys. 10.2). Przełożenie takich tensometrów wynosi co Yr-] i riT najmniej 100, co zapewnia przy stosunkowo dużej Z~ż + ? _    ^    bazie tensometru (50 do 100 mm) minimalną do

Rys 10.2. Tensomctr mechaniczny z czujnikami zegarowymi


kładność wystarczającą do przeprowadzenia tej próby.

W celu wyeliminowania błędów wiązanych z ewentualnym mimośrodowym obciążeniem próbki rozciąganej stosuje się zdwojone tensometry mierzące odkształcenia po obu stronach próbki.

Stosowanie w statycznej próbie rozciągania tensometrów o dużej bazie jest możliwe, ponieważ kształt próbki używanej w tej próbie zapewnia stałość odkształceń i naprężeń na długości bazy tensometru. Stosowanie dużych baz tensometrów do pomiaru naprężeń w miejscach, w których nie ma pewności, że naprężenia są stałe na długości bazy tensometru, powoduje, że zmierzone naprężenia to naprężenia średnie na długości bazy, a maksymalne naprężenia w tym miejscu mogą być znacznie większe od zmierzonych.

Z powyższego wynika, że w miejscach koncentracji naprężeń, tam gdzie występują duże gradienty naprężeń, należy stosować tensometry o małej bazie i dużym przełożeniu. W czasach gdy nie było jeszcze elektronicznej aparatury wzmacniającej, były używane tensometry mechaniczne i mechaniczno-optyczne o małej bazie i dużym przełożeniu (2000 do 5000), o bardzo delikatnej konstrukcji, nieodpornej na wstrząsy, nie nadające się do pomiarów naprężeń dynamicznych. Dzisiaj zostały one wyparte przez tensometry elektryczne współpracujące z elektroniczną aparaturą wzmacniającą.

Do grupy tensometrów mechanicznych można zaliczyć tensometry strunowe i pneumatyczne.

Najprostszy schemat budowy tensometru strunowego przedstawiono na rysunku 10.4. Zasada pracy tych tensometrów opiera się na zależności częstotliwości drgań swobodnych struny od naprężeń wywołanych jej napięciem. W wyniku odkształceń bazy tensometru zmienia się napięcie struny, co zmienia częstotliwość drgań swobodnych struny. Częstotliwość drgań struny można mierzyć przenośnymi czujnikami elektrycznymi podczas okresowych kontroli stanu odkształceń konstrukcji.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
DSC07296 14Liczby zespolone c) iecfa s =*+15- gdzie r.jć i będzie dowolną liczbą zespoloną. Wówczas
gdzie: o - naprężenie [MPa], E - moduł Younga, 8 - odkształcenie [m] Moduł Younga ( współczynnik
Bez nazwys 140 Za pomocą fal ultradźwiękowych inożna wyznaczyć stale materiałowe (np. moduł Younga,
Bez nazwy 12 gdzie dr - średnia arytmetyczna dwu wzajemnie prostopadłych średnic, mierzona po rozer
IMG98 III: Struktura m przez historię sztuki bez uciekania się do deterministycznych, bądź dowolnyc
P3200181 290 gdzie: t) = lgdy dwa dowolne, lecz różne obiekty r i s (para) znajdują się w tej samej
statystyka skrypt59 Definiując woktor d/ jako: d,»-Pfg„    (5.13) gdzie Pi jesl dowo
Biotechnologia. Chemia. Chemia Budowlana - Wydział Chemiczny - 14 gdzie C, C2 oznaczają dowolne
gdzie I(X;Y) to tzw. informacja wzajemna (mutual information) między zmiennymi X i Y, zaś maksymaliz
46465 IMG82 X X (Dli.6) gdzie: - 4/X0]. kj — dowolne liczby rzeczywiste. Wzór (Dl 1.6) wyraża zaraz
Bez nazwy 3 kopia gdzie: Mjl Um Te =W (nUK =u wnT =UTk=J Q nM Rozwiązując układ równań (3) otrzymamy
bobolanum str 104 Gdzie możemy dzisiaj poznać Jezusa Chrystusa? Czy możemy dziś, po dwu tysiącach l
Scharakteryzuj trzy dowolnie wybrane zasady obow ią/ujące w polityce zarządzania środow iskicm natur
CCF20090321032 Równość ta, gdzie A jest liczbą dowolną, stanowi zatem nieuchronną konsekwencję nasz
I 104 Część II. TRZY WIELKIE WIZJE HI,STOKU * ólc, wypełniają funkcje w obrębie odpowiadających im

więcej podobnych podstron