Alkocholizm jest chorobą 16

Realizacja cytowanych wyżej artykułów Kodeksu Karnego stoi jednak w najbliższym czasie pod znakiem zapytania, bowiem zarówno ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z 1982 roku, wraz z późniejszymi nowelizacjami, jak i Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 5 marca 1998 roku w sprawie zakładów lecznictwa odwykowego oraz udziału placówek podstawowej opieki zdrowotnej w sprawowaniu opieki nad osobami uzależnionymi od alkoholu (Dz. U. Nr 37, poz. 216) nie uwzględniają istnienia placówek lecznictwa odwykowego, które można byłoby określić jako: „zamknięty zakład leczenia odwykowego”.

Motywy picia alkoholu

Dotychczas nie znaleziono jednoznacznej odpowiedzi na pytanie dlaczego jedni ludzie piją mniej a inni więcej, dlaczego jedni stają się alkoholikami a inni nie, pomimo że piją w sposób do siebie zbliżony.

Jeżeli reprezentatywną grupę ludzi zapytamy o to, dlaczego piją uzyskamy wiele, znacznie różniących się od siebie odpowiedzi. Najczęściej usłyszymy, że piją po to aby się lepiej odprężyć, aby dobrze się poczuć, aby złagodzić stresującą sytuację w domu bądź w praęyj^ąby pobudzić się kiedy wystąpiło uczucie zmęczenia, ponieważ alkohol pomaga zasnąć, ponieważ alkohol smakuje, dla złagodzenia nudy, aby ugasić pragnienie, aby złagodzić kaca, ponieważ takie są zwyczaje towarzyskie, aby uzyskać pozycję w grupie rówieśniczej, aby się dobrze bawić, aby chronić się przed „depresją”, aby wzmóc potencję, aby wyrazić bunt przeciwko rodzicom i tym, którzy mają władzę. Będą również takie osoby, które mają świadomość, że piją ponieważ są uzależnione od alkoholu, inne twierdzą że „gdyby nie było co pić, to bym nie pił”, a jeszcze inn^nie potrafią wskazać żadnego konkretnego powodu.

Lista ta jest oczywiście niekompletna, ale różnorodność odpowiedzi pozwala na podjęcie próby określenia grup motywów, dla których ludzie sięgają po alkohol.

J. Szczepański uważa, że ludzie piją z chęci ucieczki od rzeczywistości, z przyczyn ceremonialnych, w związku z zabawą, dla dodania sobie odwagi oraz nałogowo. A. Kępiński wyróżnił „neurasteniczny” styl picia (dla redukcji zmęczenia i rozdrażnienia), „kontaktywny” (dla uzyskania lepszego kontaktu z innymi ludźmi), „dionizyjski” (w celu uzyskania oszołomienia i ucieczki od rzeczywistości), „heroiczny” (dla osiągnięcia poczucia mocy) oraz „samobójczy”.

13