Posługiwanie się mikroskopem wymaga dużej precyzji i staranni ści, dlatego trzeba dobrze poznać zasady techniki mikroskopowani|| Zasady te opisano w ćwiczeniu 2.1.
Ćwiczenie 2.1. Technika mikroskopowania
Materiały i odczynniki: gotowy preparat bakteryjny, olejek cedrowy. Wykonanie, oznaczenia. Mikroskop ustawić w pobliżu źródła światła i nastawi najsłabszy obiektyw. Następnie manipulując lusterkiem, oświetlić równomiernie pal widzenia obserwowane przez okular. Siłę oświetlenia regulować za pomocą przestoij otwierając lub zamykając oraz przez obniżenie aparatu oświetlającego. Na stoli przedmiotowym umieścić badany preparat i obserwując uważnie z boku żmii położenia obiektywu obniżać tubus za pomocą śruby makrometrycznej tak dług aż odległość między obiektywem a preparatem będzie wynosić kilka milimetrój Wówczas, patrząc przez okular, podnosić powoli tubus aż do ukazania się obra2 Ostrość obrazu ustawić za pomocą śruby mikrometrycznej i ewentualnie skorygow oświetlenie. Oglądać preparat w kilku polach widzenia. Następnie przestaw obiektyw o silniejszym powiększeniu i postępować jak wyżej. W końcu użyć obie. tywu o powiększeniu 100 razy. W tym celu, po wyszukaniu interesującego szczegół w preparacie pod słabszym powiększeniem i ustawieniu go w środku pola widzeiT podnieść tubus do góry i włączyć w oś optyczną mikroskopu obiektyw 100x. Następni na preparat nanieść kroplę olejku cedrowego i ostrożnie, obserwując z zewnątił opuszczać tubus aż do zetknięcia się soczewki czołowej obiektywu z olejkieij Wówczas, patrząc przez okular, obniżać nadal ostrożnie tubus aż ukaże się obri Wtedy ustawić jego ostrość i skorygować oświetlenie. Po zakończeniu obserwat Podnieść obiektyw i zdjąć preparat. Obiektyw imersyjny wytrzeć szmatką zwilżoj benzyną. Potem włączyć w oś optyczną mikroskopu obiektyw o najmniejszym p większemu, obniżyć tubus i schować mikroskop do szafki.
y*. 7. Korki z waty: A - prawidłowy, B, nieprawidłowe
Płytki Petriego (rys. 8) są naczyniami hodowlanymi do pożywek nlych. Płytka składa się z dwóch nakładających się na siebie okrąg-i li i płaskodennych szklanych miseczek. Miseczka górna zachodzi iJ.no na dolną, co zapewnia swobodny dostęp powietrza do we-ni|trz, a jednocześnie chroni pożywkę na płytce od zakażeń zewnęt-uiych.
Rys. 8. Płytka Petriego
Podstawowe szkło laboratoryjne wymieniono w p. 2.2.
Probówki bakteriologiczne służą do przechowywania pożywel Płynów do rozcieńczeń i do hodowli drobnoustrojów. Zamyka się j 1 korkami z waty, co chroni zawartość probówek przed zakażenien z zewnątrz. Korek tego rodzaju jest filtrem umożliwiającym wymia n? gazów, a zatrzymującym drobnoustroje. Dobrze zrobiony korel po wyjęciu z probówki nie powinien tracić swego kształtu. Korki zbyt luźne lub zbyt miękkie nie chronią przed zakażeniem, podobnty jak korki zbyt twarde, które przestają odgrywać rolę filtru (rys. 7
Pipety służą do odmierzania różnych cieczy oraz do posiewów yli przenoszenia badanego materiału zawierającego drobnoustroje.
Kolby i butelki do pożywek zamyka się, podobnie jak probówki, orkami z waty.
Szkło laboratoryjne używane w pracach mikrobiologicznych musi yt: dobrze umyte, a następnie wypłukane i wysuszone. Do mycia lożna stosować syntetyczne środki myjące (np. „Ludwik”). Szkło •ywane do badań mikrobiologicznych musi być wyjałowione. Bulki, kolby i probówki zamyka się uprzednio korkami z waty. hpoty i płytki umieszcza się w specjalnych futerałach (rys. 9 i 10) lob owija się w papier.
Szkło sterylizuje się (wyjaławia) w suszarce (rys. 11). Nato-iiinst wszelki sprzęt, nawet szklany, ale z nakrętkami metalowymi lob podkładkami z gumy itp., oraz pożywki muszą być wyjałowione
parze bieżącej lub w parze pod ciśnieniem.
Wyjaławianie w parze bieżącej (temp. 100 °C), przeprowadza się iv aparacie Kocha (rys. 12), a w parze pod ciśnieniem -autoklawie (rys. 13). Autoklaw - to kocioł hermetycznie umykany, zaopatrzony w manometr i termometr oraz ogrzewany wykle prądem elektrycznym (rys. 14).
22
23