CCF20091204014

Ograniczenie spożywania soli kuchennej jest uzasadnione wynikami badań i obserwacji różnych grup ludności. I tak największą na świecie zachorowalność na nadciśnienie tętnicze, wynoszącą od 40 do 50% populacji osób 50-letnich, stwierdzono w północno--zachodniej części Japonii, gdzie średnie spożycie soli kuchennej na jednego mieszkańca wynosi około 25 g na dobę.

Ludność społeczeństw, w których dzienne spożycie soli kuchennej nie przekracza 3 g, na przykład w Polinezji, ma niskie wartości ciśnienia tętniczego krwi.

Nawet mierne ograniczenie spożywania soli kuchennej przez chorych, u których wartości ciśnienia tętniczego rozkurczowego wynoszą od 95 do 105 mmHg, obniża średnio to ciśnienie o 7,3 mmHg. Konieczne jest zatem ograniczenie spożycia soli kuchennej do ilości około 5 g na dzień zarówno w pierwotnej, jak i wtórnej prewencji nadciśnienia tętniczego.

Obniżenie masy ciała u otyłych chorych jest bardzo korzystne, ponieważ wartości ciśnienia tętniczego krwi i masy ciała są wysoko skorelowane. Wykazano, że po obniżeniu masy ciała o 9,5 kg nastąpił u 75% badanych spadek ciśnienia skurczowego o 25 mmHg, a rozkurczowego o 20 mmHg.

Uprawianie różnych form aktywności ruchowej powodowało obniżenie się ciśnienia zarówno skurczowego, jak i rozkurczowego. Efekt ten jest wynikiem zmniejszenia się aktywności układu adrenergicznego, uzyskanej pod wpływem treningu, zmniejszenia aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron, dodatniego wpływu na gospodarkę elektrolitową (wzrost stężenia potasu, obniżenie stężenia sodu).

34. Jacy chorzy kwalifikują się do leczenia ruchem?

Do tego leczenia kwalifikują się zasadniczo chorzy będący w I i II okresie nadciśnienia, po uprzednim badaniu lekarskim łącznie z wynikiem próby wysiłku submaksymalnego. Wzrost ciśnienia skurczowego powyżej 250 mmHg, a rozkurczowego powyżej 110 mmHg nakazuje przerwanie próby i jest granicą tolerancji wysiłku.

35. Jak przeprowadza się ćwiczenia lecznicze u chorych

na nadciśnienie tętnicze?

Ustala się aktualny program aktywności ruchowej z uwzględnieniem okresu nadciśnienia, ewentualnych powikłań, wieku chorego i jego wydolności fizycznej. Zaleca się ćwiczenia czynne, przeplatane ćwiczeniami oddechowymi i rozluźniającymi. Nie wolno stosować ćwiczeń izometrycznych.

Pacjent nie powinien ćwiczyć, jeżeli przed rozpoczęciem ćwiczeń ciśnienie skurczowe przekracza 200 mmHg.

20