CCF20091223027

CCF20091223027



predeterminowanym lub samoaktualizującym się, wszechświatem opartym na miłości lub na nieuchronności formuły matematycznej. Prawda tkwi zapewne w jakimś transcendentalnym miejscu, nie tyle pomiędzy dwiema skrajnościami każdego stanowiska, ile raczej poza nimi.

Jednak nawet jeśli prawa fizyki nie byłyby stałe, a kosmos miałby w sobie element wolności, pojawia się pytanie, czy funkcjonuj;} w nim zasady lub archetypy. Może dałoby się odpowiedzieć, przywołując przykład greckich bogów Apollina i Dionizosa.

Sądzę, że ci bliźniaczy bogowie, często przedstawiani po dwóch stronach greckiego medalionu, są charakterystyczni dla całego wszechświata. Są bogami Porządku i Zróżnicowania, Jedności i Wielości. Mamy na przykład około stu pierwiastków chemicznych - zróżnicowanie - ale można je łatwo pogrupować w rodziny, takie jak metale alkaliczne (lit, potas, sód itd.) lub halogeny (fluor, chlor, jod itd.), umieszczając w danej rodzinie pierwiastki o podobnych właściwościach chemicznych. Również mnogość cząstek elementarnych można grupować w rodziny. W każdym wypadku odkrywamy apolińskie zasady jedności, leżące u podstaw dionizyjskiego zróżnicowania i indywidualizmu.

Zasadę apolińską znajdujemy w symetrii, porządku i jedności, dionizyjską widać w naturze przyrody, w wielości i indywidualności rzeczy. Gerard Manley Hopkins mówi! o wyróżniku, tej zamieszkującej rzecz jej naturze, indywidualności i swoistości. Dobrze wyraża go opowieść sufich o mistrzu, który postanowi! złożyć swój urząd. Na następcę wy brał pewnego młodzieńca ze swojej wioski, ale żona mistrza zaprotestowała, że są odpowiedniejsze kandydatury, łącznic z ich własnym synem. Mistrz obwieści! więc, że oddaje swój urząd i że następnego dnia każdy młodzieniec ma mu przynieść upominek.

Następnego dnia pojawiły się upominki - daktyle, kwiaty, owoce, ptak w klatce. Lecz chłopiec, którego wybrał, nie przyniósł mu nic. Mistrz udał zagniewanego i spytał chłopca, dlaczego przyszedł z pustymi rękami. Ten wyjaśnił, że poszedł na pola i widział tam piękne kwiaty, ale gdy schylał się, by je zerwać, zaczynały chwalić Allacha. Podszedł do drzewa owocowego i chciał zerwać owoc, ale ten zaczął chwalić Allacha. Wszystko co zamierzał zerwać, zaczynało chwalić Allacha i dlatego przyszedł bez podarunku. Na to mistrz przekazał młodzieńcowi swój urząd.

W wierszu Hopkinsa Pstre piękno odzywa się echo tej autentycznej pieśni każdej jednostkowej rzeczy:

Wszystkiemu, co nadmierne, osobliwe, sprzeczne.

Rzeczom pstrym i pierzchliwym (któż wie. jak to się dzieje?). Wartkim i wolnym, słodkim i słonym, mocnym i miękkim.

On wciąż początek daje. Ten, czyje piękno jest wieczne:

Jemu niech będą dzięki.

(przcl. S. Barańczak)

Zasada apolińska natomiast jednoczy, stanowi podłoże przyrody, które tkwi u podstaw bezustannych dionizyjskich zmian. Ta opozycja między jednością a zróżnicowaniem, porządkiem a odmianą występuje we wszystkich sztukach, a zarazem stanowi wyraz prawa naukowego i jego różnych ekspozycji jednostkowych zdarzeń. Jest obecna w psychologii Junga, w której podstawowe archetypy dają początek nieskończonego bogactwa ludzkich zachowań.

DOBRO I ZŁO

Jeśli więc przywołamy tych bogów jako zasady leżące u podstaw Stworzenia, to Stworzenie będzie pozwalać na eksperymentowanie i różnorodność, zachowując jednocześnie pewne nadrzędne wzorce lub zasady. Zasada dionizyjska prowadzi do kosmosu życia i śmierci, który jest nieustannie zaludniany. Rodzą się gwiazdy, przebywają etapy swojej ewolucji, by zblednąć i umrzeć, wybuchnąć jako supernowe lub zapaść się jako czarne

281


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
CCF20091027019 - szatnie przepustowe - składające się z części przeznaczonej na odzież własną praco
CCF20091227007 (2) Ośrodka, w którym fala się rozchodzi. Z uwagi na różnorodność zastosowania, dzia
ANALIZA ZACHOWANIA: UCZENIE SIĘ ° Uczenie się - process oparty na doświadczeniu, który prowadzi do t
CCF20081202067 nik, który okaże się nosicielem lub chorym, musi być przeniesiom na stanowisko, gdzi
CCF20090213086 ty lub nieuświadomiony. Jeśli weźmiesz na przykład mit, to żeby go zrozumieć, musisz
CCF20090610066 wszechwidzącym się jarzą wejrzeniem. Na niebie, na ziemi i wszędzie — Ty, Ty jeden,
ściej określa się metodą polarymetryczną lub metodami opartymi na właściwościach redukujących glukoz
scan0127 I I Metoda MONTIGNAC jest sposobem odżywiania się opartym na definitywnej zmianie nawyków ż
IMG946 (3) Pojawianie się chorób wskazujących na zakażenie HIY lub AIDS w zależności od stopnia odpo
wszechogarniającej niesprawiedliwości na świecie, który staje się coraz mniejszy w sensie możliwości
h Ironia - sposób wypowiadania się, oparty na zamierzonej niezgodności, najczęściej przeciwieństwie,
oparty na dobrach materialnych (np. złocie) lub standard pieniądza fiducjarnego; inaczej: określony
1)    model klasyczny - oparty na doskonałej lub niedoskonałej
gospodarczy - w Polsce oparty na własności społecznej i wszechobecnej roli państwa w gospodarce. Kon

więcej podobnych podstron