B

LEKKI KRĄŻOWNIK BRYTYJSKI

HMS „PENELOPE”

Opracowanie graficzne i opis JAROSŁAW CZYŻYŃSKI - SZCZECIN

Dane taktyczno-techniczne: długość całkowita — szerokość — zanurzenie — wyporność — prędkość maks. — zapas paliwa — załoga — napęd — Uzbrojenie:

6 dział 150 mm (3 X 2)

8 dział 100 mm (4 X 2)

2 działka salutacyjne 8 km plot 12 mm (2 X 4)

6 aparatów torpedowych 525 mm (2X3)

1 wodnosamolot „Yalrus”

Krążownik HMS „PENELOPE” został zbudowany w latach 1934—36 w stoczni Harland i Wolff, jako jeden z czterech bliźniaczych okrętów zbliżonych do typu krążowników „Apollo” i „Amphion”.

Mimo tradycyjnej budowy były to jedne z najnowocześniejszych okrętów Royal Navy w tym czasie.

W 1942 roku okręt został poddany gruntownej modernizacji, podczas której usunięto kata-pultę i dźwig oraz zamontowano pokład z dachem pancernym, a na nim umieszczono stanowiska pom-pomów.

Dzieje okrętu HMS „PENELOPE” zostały dokładnie opisane w książce „Bitwa o Maltę” C. S. Forestera (tytuł oryginału „The Ship”). Wojenną karierę okrętu przecięła celna torpeda U-Boota w dniu 18 lutego 1944 roku pod Anzio na Morzu Śródziemnym.

166 m 16,8 m 5,3 m 5270 t 32 w 1200 ton 450 osób

4 turbiny parowe

Model opracowano w podziałce 1:250 na podstawie „Planów Modelarskich” nr 70. Niniejsze opracowanie przedstawia sylwetkę okrętu przed modernizacją.

Uwagi ogólne: Nie polecam budowy modelu modelarzom nie zaawansowanym ze względu na dużą pracochłonność, konieczność umiejętności „czytania” rysunków opisowych oraz znaczną dozę cierpliwości.

Do budowy modelu potrzebne będą następujące narzędzia: nożyczki, żyletki, linijka,

szczypce uniwersalne, pinceta, gruba igła oraz materiały: tektura o grub. 1—1,5 mm (arkusz A2), drut (spinacze biurowe), listewki drewniane (patrz szablony — ark. 4), farbki i pędzelek.

Nie polecam konkretnego kleju, ponieważ każdy modelarz ma swoje ulubione technologie klejenia i dysponuje innymi możliwościami w tym względzie.

Opis budowy modelu został skrócony do niezbędnego minimum, toteż należy w jak największym stopniu korzystać z rysunków pomocniczych.

Opis budowy modelu

Kadłub

Szkielet kadłuba wykonuje się z części PI, P2, PD, PG, WL, WP, LW i W, wg rysunku 1, po wzmocnieniu kartonem.

Elementy składające się na części PD, PG, LW należy naklejać na tekturę tak, by po wycięciu stanowiły całość.

Części WL i WP wsuwa się po sklejeniu reszty szkieletu. Później nakleić należy pokłady PI—P2 i P3. Trochę uwagi wymaga wykonanie okolicy wręgi 1Ó (rys. 2).

Część LWI należy nakleić po przeciwnej stronie części LWI dla uzyskania miejsca usytuowania wręgi III (Uwaga: w szkielecie nie ma wręgi 3).

Po sprawdzeniu prawidłowości wykonania szkieletu (prostoliniowość, brak zwichrzenia) można przystąpić do pokrycia dna. Wykonywać je należy od rufy w kierunku dziobu za pomocą części 1—10.

Części składające się na pokrycie dna modelu należy wycinać z arkusza wewnątrz ich obrysu (bez czarnej linii). Polecam zastosowanie pasków łączących, którymi najpierw trzeba okleić wręgi oraz część LW dla uzyskania mocniejszych połączeń. Dużo uwagi wymaga prawidłowe ukształtowanie cz. 1, 2 i 3 (rys. 3).

Poszycie burtowe stanowią części umieszczone na ark. 6. Pokrywanie burt rozpoczynać należy od rufy (cz. 11) odpowiednio kształtując poszczególne elementy. Tu podobnie jak przy pokrywaniu dna polecam zastosowanie pasków łączących. Pas na linii wodnej należy pomalować na czarno (np. tuszem) — tak jak na cz. 13L. Elementy burt wycinamy wewnątrz ich obrysu. Więcej uwagi trzeba zwrócić na prawidłowe ukształtowanie poszycia burt w okolicy dziobu, tak, by uzyskać charakterystyczne „wywinięcie”. Dotyczy to cz. 15, 16, 17. Cz. 18 (ark. 7) stanowi pokrycie dziobu.