02 5

Włoski samolot myśliwski Macchi C.200 „Saeta”

Opracowanie graficzne i opis BOHDAN WASIAK—ŁÓDŹ

Opracowany przez zespół inż. Mario Castoldi, szefa biura konstrukcyjnego zakładów Aeronautica Macchi. myśliwiec C. 200 „Saeta” (Strzała) był jednym z pierwszych, całkowicie metalowych dolnopłatów z chowanym podwoziem, które we Włoszech weszły do seryjnej produkcji.

Zbudowany w ramach programu modernizującego lotnictwo włoskie, wraz z myśliwcami Fiat G. 50 oraz Reggiane RE. 2000 miał zastąpić przestarzałe konstrukcyjnie i powolne dwupłaty myśliwskie Fiat CR. 32 i CR. 42. Prototyp C. 200 wzniósł się w powietrze w grudniu 1937 roku.

W konstrukcji ze wspomnianymi typami samolot „Saeta” C. 200 okazał się najlepszy i w 1938 roku wszedł do produkcji. Już w czasie pierwszych prób osiągnął w locie nurkowym szybkość 800 km/h. Samolot myśliwski można uznać za typowego przedstawiciela włoskiej szkoły, kładącej główny nacisk na wysoką manewrowość i dużą szybkość wznoszenia. W porównaniu z myśliwcami sprzymierzonych „Saeta” była wprawdzie powolniejsza i słabiej uzbrojona ale w walce kołowej żadna z maszyn jej nie pokonała, natomiast w szybkości wznoszenia uległa tylko „Spitfiro-wi”. Uzbrojona tylko w dwa karabiny maszynowe 12,7 mm nie była równorzędnym przeciwnikiem dla silniej uzbrojonych myśliwców alianckich. Stanowiła natomiast to, co współcześni, bojowo latający piloci nazywali „samolotem pilota, maszynę doskonałą pilotażowo we wszystkich warunkach. Bardzo solidna, silna i zwarta konstrukcja oraz dobre osiągi na pułapach spowodowały, że „Saeta” znalazła zastosowanie jako myśliwiec bombardujący. W tej wersji samolot mógł unieść dwie bomby po 100 lub 150 kg.

Ostatnie wersje „Saety” wyposażone były w skrzydła typu MC. 202, w których zabudowywano parę dodatkowych 7,7 mm karabinów maszynowych.

Po kapitulacji Włoch kilkadziesiąt maszyn C. 200 włoskiego lotnictwa w ramach współpracy z aliantami podjęła działania operacyjne przeciw Niemcom. W tych też barwach prezentujemy nasz model.

Jako ciekawostkę warto odnotować koleje, jakie przechodziła konstrukcja kabiny, a zwłaszcza jej obudowa. Otóż włoscy piloci przesiadając się z powolnych, lecz bardzo zwrotnych dwupłatów, nie byli zachwyceni nowym samolotem już to z uwagi na jego mniejszą ma-newjrowość jak i dłuższy start i trudniejsze lądowanie. Były to oczywiście naturalne zjawiska wynikające ze specyfiki całkowicie metalowego, a więc cięższego jednopłata. Stanowczo jednak oponowali przeciwko zamkniętej szczelną owiewką kabinie pilota, do której nie mogli lub nie chcieli przywyknąć. Zmusiło to konstruktorów do kompromisowego rozwiązania polegającego na odsłonięciu górnej części kabiny, w wyniku czego kabina uzyskała kształt i układ nie spotykane w żadnym innym samolocie.

Reasumując można uznać C.200 „Saetą” za konstrukcję udaną mimo wady, jaką był brak odpowiednio mocnego silnika.

Dane taktyczno-techniczne

rozpiętość — 10.58 m

długość —f 8.17 m

masa własna — 1895 kg

masa w locie — 2320 kg

prędkość maks. ok. — 500 km/h

pułap —< 9 000 m

zasięg — 570H-870 km

2