B

DUŻY ŚCIGACZ OKRĘTÓW PODWODNYCH

typu „KRONSZTAD”

Opracowanie graficzne i opisowe

KRZYSZTOF WOLBEK-GDYNIA

—    długość    52 m

—    szerokość    6,4 m

—    zanurzenie    2,3 m

—    wyporność pełna    390    ton

W składzie ludowej Marynarki Wojennej w latach 50---60 znajdowały się ścigacze okrętów podwodnych typu „Kronsztad”. Do dnia dzisiejszego członkowie załóg tych okrętów, wspominając je, chwalą ich jakość, zwrotność, silne uzbrojenie w stosunku do wyporności. Okręty te były tak udane, że na jednym z nich — po wycofaniu z Marynarki Wojennej — Politechnika Gdańska prowadziła badania naukowe pod kątem kształtu kadłuba. W sumie pod polską banderą pływało osiem jednostek tego typu. Były to: DS-41 ORP ..Czujny”, DS-42 ORP „Nieugięty”, DS-43 ORP „Zawzięty”, DS-44 ORP „Zwrotny” (wcielone w skład Marynarki Wojennej 27 maja 1955 r.) oraz DS-45 ORP „Zwinny”. DS-46 ORP „Zręczny”. DS-47 ORP „Wytrwały”. DS-48 ORP „Groźny” (wcielone do Marynarki Wojennej 15 grudnia 1957 r.). W 1960 roku numery burtowe jednostek zmieniono na cyfrowe od „361” do „368”. Do historii dywizjonu ścigaczy jako najbardziej znany przeszedł ORP „Czujny”, jego załoga 18 styczni^ 1963 r. wsławiła się uratowaniem 9 rozbitków ze szwedzkiego statku ,.Vestenhaven”, który zatonął w Zatoce Gdańskiej.

Dane taktyczno-techniczne okrętu

—    uzbrojenie zmienne, dane dla ORP „Czujny” w dniu podniesienia bandery:

—    działo 85 mm (1 X I)

—    dwa działa automatyczne 37 mm (2XD

—    trzy nkm DSzk 12.7 mm (3 XII)

—    dwie wyrzutnie bomb głębinowych typu BMB-1

—    dwie wyrzutnie rakietowych pocisków głębinowych (2 X IV)

—    dwie rufowe zrzutnie bomb głębinowych

—    dwa tory minowe po 8—10 sztuk min

—    napęd główny trzy silniki o mocy 1100 KM

—    prędkość maksymalna 18 węzłów

—    zasięg pływania przy prędkości 12 węzłów 1500 Mm

—    załoga 55—60 osób

Model opracowany w skali 1:100 na podstawie materiałów własnych autora i dokumentów archiwalnych pochodzących ze zbiorów Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni.

Zalecenia praktyczne:

1.    Przed rozpoczęciem budowy modelu należy dokładnie zapoznać się z opisem budowy i rysunkami pomocniczymi.

2.    Wszystkie części trzeba wyciąć po zewnętrznej linii obrysu.

3.    Linie, które będą zaginane, nacinać lekko żyletką. Linią przerywaną zaznaczono w niektórych przypadkach miejsca nacinania po stronie nie zadrukowanej kartonu, miejsca zaznaczone literką „w” lub „x” wyciąć żyletką, kółka zakończone strzałką — kierunek zwijania kartonu przed sklejeniem.

4.    Części o powierzchniach łukowych należy kształtować przez kilkakrotne, lekkie przeciągnięcie części po ostrzu noża (długich nożyc) lub ostrej krawędzi stołu.

5.    Wręgi kadłuba, międzypokład oraz niektóre z innych części należy przed wycięciem nakleić na tekturę celem usztywnienia.

6.    Używając „butaprenu” należy poszczególne płaszczyzny pokryć cienką warstwą kleju, chwilę odczekać i następnie mocno docisnąć.