wiemy czy termin ankyle odnosi się tylko do pętli czy też również do oplotu.
27. Battinger 2001, s. 54; Aleksinskij, Żuków, Butiagin, Korowkin 2005, s. 64.
28. Hanson 1991, s. 72.
29. Baitinger 2001, ss. 54-72.
30. Anderson 1991, s. 23 i n.; Hanson 1991, s. 72; podaje przedział 5-20cm.
31. Gabriel 2002, s. 177; Sekunda, Warry 1998, ss. 20, 40.
32. Hanson 1991, s. 73 i n.; Anderson 1991, s. 24.
33. Plb. 9.18., tłum. S. Hammer.
34. Hanson 1991, s. 72.
35. Swetłow 2003, s. 49.
36. Xen. An., 2.3; Klearch prowadzący hoplitów z włócznią w ręce; Xen. Heli., 4.5.7.; Agesilaos pod Koryntem na wieść o klęsce pod Lechajon wziął do ręki włócznię i polecił zawołać dowódców mor.
1. Everson 2004, s. 31; Grguric 2005, s. 63; Baitinger 2001, s. 77.
2. Oakeshott 1960, s. 41.
3. Everson 2004, s. 63 i n.
4. Grguric 2005, s. 16; autor datuje oba miecze na XV-XIII w. p.n.e.
5. Gonen 1975, s. 24; Osgood, Monks, Toms 2000,
s. 125; uważają griffzungenschwert za miecz podwójnego przeznaczenia (sieczno-kłujący).
6. Drews 1993, s. 194.
7. Oakeshott 1960, s. 41; Demmin 1886, s. 168; Wojciechowski 1973, s. 115; Draws 1993, s. 194.
8. Everson 2004, s. 64 i n.; Baitinger 2001, s. 77; chwyt w kształcie litery T.
9. Gonen 1975, s. 24.
10. Osgood, Monks, Toms 2000, s. 125.
11. Gonen 1975, s. 24; rozprzestrzenienie na Wschodzie wiąże z najazdem migrantów z Egei na Filistynów,
zapominając, że według źródeł Filistyni przybyli na Bliski Wschód z Krety (zob. A. Tschirschnitz, Dzieje ludów biblijnych, Warszawa 1994, s. 151).
12. Born,Hansen 2001, s. 126, tabl. XXII; Wojciechowski 1973, s. 115 i n.
13. Grguric 2005, s. 15; Drews 1993, ss. 193, 197 i n.
14. Drews 1993, s. 194.
15. Sandars 1978, s. 92; Everson 2004, s. 64; Ahlberg 1971, s. 46.
16. Everson 2004, s. 64 i n.; Majewski 1963, s. 43; pisze, że rękojeść z drewna lub kości słoniowej była niezbyt długa i niewygodna w użyciu.
17. Drews 1993, s. 194.
18. Gamber 1978, s. 240, il. 243; Żygulski 1982, s. 43, rys. 14c.
19. Oakeshott 1960, s. 29.
20. Bray, Tramp 1972, 236, il. 187e; Greenhalgh 1973, s. 129, fig 70; Demmin 1886, s. 168, rys. 36a.
21. Oakeshott 1960, s. 41.
22. Keegan 1998, s. 241.
23. Weland 1991, s. 14; Oakeshott 1960, s. 44; Zamarovsky 2002, s. 247.
24. Burton 1884, s. 222 i n.
25. Guhl, Koner 1864, s. 401.
26. Sagę 1996, s. 19; Greenhalgh 1973, s. 94.
27. Baitinger 2001, ss. 75-77; Everson 2004, s. 126.
28. Ciałowicz 1980, s. 171 ;Jenkins 1972, nr267.
29. Gamber 1978, s. 284, il. 299.
30. Sekunda 2000, s. 59; Anderson 1991, s. 25 i n.
31. Kolpinski 1988, repr. 372; głowica rękojeści z wystającym trzpieniem.
32. Connolly 1989, s. 20.
33. Gabriel 2002, s. 177; uznaje miecz prosty za broń wyłącznie sieczną; Anderson 1991, s. 25 i n.
34. Kochanowski 1994, ss. 3, 4, 7; Gajewska 1978, s. 428.
35. Mielczarek 2002, ss. 41,43; Historia Świata 1998, s. 64.
36. Gajewska 1978, s. 420; Murray 2004, s. 173.
37. Burton 1987, s. 238; podaje 14-15 cali od 35,5 cm do ponad 38 cm; Anderson 1991, s. 27.
T
42-
esc
roch -*8. OZYZUJ
COC
' pi
—ea
53.
54.
55. —a< był