CCF20111010030 (2)

W podsumowaniu rozważań nad doświadczeniami historycznymi i tradycjami ich wpływ na tworzenie bezpieczeństwa narodowego można wyrazić następująco:

-    tradycje obronne Polski (wojny, bitwy, powstania) stanowiąpodstawowy składnik wartości i tożsamości narodowej;

-    zaniechanie powszechnej obrony narodowej doprowadziło nie tylko do bezbronności, a w konsekwencji do rozbiorów, ale również było głównym źródłem klęsk wojskowych powstań z powodu braku kadr dowódczych oraz braku powszechnego wyszkolenia wojskowego społeczeństwa;

-    powstania narodowe były wielkimi, racjonalnymi dokonaniami patriotycznej części narodu dla odwrócenia skutków anarchii i odzyskania wolności;

-    współczesna Polska w tworzeniu bezpieczeństwa narodowego musi oprzeć się i wykorzystać wspaniałe doświadczenia potęgi Polski klasycznej, której bezpieczeństwo zapewniające rozkwit gospodarczy, kulturalny i naukowy opierało się na doskonale zorganizowanej powszechnej obronie narodowej;

-    największe zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego Polski w XXI w. stanowi odwrócenie się Polaków od troski o własne państwo, prowadzące do anarchii i bezbronności, czego doświadczyliśmy w XVII i XVIII w.;

-    własne zdolności obronne, a nie tylko sojusze czy gwarancje innych państw, przede wszystkim muszą stanowić podstawę tworzenia skutecznego i trwałego bezpieczeństwa narodowego Polski w XXI w.;

-    powszechna służba wojskowa obywateli stanowiła i stanowi, obok kultury, najważniejszy czynnik narodowo- i państwowotwórczy, a zarazem główne i niezastąpione źródło tworzenia siły obronnej jako podstawy bezpieczeństwa narodowego;

-    zawczasu przygotowana zdolność do prowadzenia działań nieregularnych w masowej skali (tradycyjne terminy: wojna podjazdowa, szarpana, urywcza) stanowiła i stanowi dla Polski podstawową i skuteczną formę walki zbrojnej w obronie Polski;

-    tradycyjne pospolite ruszenie, którego współczesne formy organizacyjne to Armia Krajowa i obecnie obrona terytorialna, to właściwa i konieczna dla skutecznej obrony Polski forma powszechnej organizacji wojskowej, która wspólnie z elitarnymi wojskami operacyjnymi tworzy siłę obronną Polski.

Cywilizacje wyrąbuje się mhc.-eni, a nie czczymi mrzonkami i szczytnymi ideami

II. POLSKA W PROCESIE CYWILIZACJI

Przez cywilizację rozumiemy informacyjno-materialną strukturę rozwijaną przez człowieka, aby efektywnie działać: między sobą, z naturą oraz ze stwórcą świata, który dla jednych może być Stwórcą-Bogiem, a dla innych BigBan-giem. Struktura ta jest żywym interfejsem, różniącym ludzi od zwierząt. Misją cywilizacji jest poprawianie jakości ludzkiej egzystencji poprzez ograniczanie wrogości i zwiększanie przyjaźni do innych, co ciągle jest przedmiotem ostrych konfliktów, wojen i systemów ich zapobiegania, które z trudem sąpodejmo-wane od XIX w. (kongres wiedeński — 1814 r.), poprzez wiek XX (traktat wersalski — 1919 r.), powstanie ONZ (1945 r.) oraz Unii Europejskiej, rozszerzonej o Europę Centralną i Wschodnią.

Cywilizacja człowieka przebiega w trzech płaszczyznach (rys. I)¹:

Stwórca lub Big Bang

Ludzkie

związki

Infra

Kultura

struktura

75

1

A. Targowski, A Grand Model of Civilization. Dialogue and Universalism, 2004, No. 9-10.