153
9.1. Systemy osadu czynnego
ków fakultatywnych; stopień B pracuje jako konwencjonalny przy obciążeniu osadu czynnego 0,15-0,30 kg BZT5/(kgsm-d); jako zalety układu A-B wskazuje się jego energo-oszczędność oraz niewrażliwość na znaczne wahania ilości i składu ścieków oraz zrzuty awaryjne i przypadkowe z zakładów przemysłowych.
System ten w maksymalnym stopniu wykorzystuje właściwości sorpcyjne osadu. Oczyszczanie w tym systemie polega na znacznym skróceniu hydraulicznego czasu zatrzymania ścieków (do 0,5-2 godz.), w czasie którego następuje biosorpcja zanieczyszczeń na kłaczkach osadu, a następnie sedymentacja i regeneracja osadu (rys. 9.4). Regeneracja osadu czynnego polega na kilkugodzinnym (2-8 godz.) napowietrzaniu, podczas którego są utleniane zaadsor-bowane substancje organiczne. W rozwiązaniach technicznych komora regeneracji osadu może być wydzielona lub może nią być pierwsza część komory napowietrzania.
Modyfikacją systemów kontaktowo-stabilizacyjnych są procesy Hatfielda i Krausa. Proces Hatfielda polega na wprowadzaniu do komory regeneracji cieczy nadosadowej, a nawet
dopływ
Rys. 9.4. Schemat systemu kontaktowo-stabilizacyjnego (KRO - komora regeneracji, KBS - komora
biosorpcji, OWT - osadnik wtórny)
fermentującego osadu z komór fermentacyjnych. Ciecz nadosadowa jest dla mikroorganizmów dodatkowym źródłem azotu i fosforu oraz takich substancji, jak niższe kwasy organiczne i aminokwasy. W procesie Krausa regeneracji poddaje się tylko część osadu - około 50%. Osad jest napowietrzany przez 24 godziny, w czasie których zachodzi między innymi silna nitryfikacja. Dodawana ciecz i osad z komór fermentacyjnych są źródłem azotu i fosforu, a przefermentowany osad pozwala utrzymać na niskim poziomie indeks osadu.
Reaktor sekwencyjny jest rozwiązaniem, w którym w jednej komorze kolejno po sobie następuje cykliczny przebieg poszczególnych faz:
- napełnianie;
- mieszanie/natlenianie;