CCF20120614011

pejskimi na bazie systemu uważanego za konieczny przez użytkowników. System zawiera analizę podaży i jej wykorzystania oraz analizę popytu¹.

Dyrektywa 95/57/EWG zobowiązuje kraje członkowskie UE do prowadzenia przez centralne urzędy statystyczne pełnych badań ruchu w obiektach noclegowych (liczba nocujących i liczba udzielonych noclegów) w cyklach miesięcznych, z podziałem na rodzaje obiektów noclegowych².

Decyzja 99/35 wprowadziła procedury gromadzenia danych statystycznych przez kraje członkowskie Unii. Sformułowano w niej podstawowe definicje dotyczące bazy noclegowej oraz ruchu turystycznego, które są zgodne z systemem definicji zalecanych przez WTO. Decyzja zobowiązuje kraje członkowskie do mierzenia ruchu turystycznego oraz wydatków turystów krajowych i zagranicznych. Ze względu na problemy metodologiczne oraz wysokie koszty powoduje, iż żaden z krajów UE nie stosuje się do tej decyzji³. Dyrektywy UE odnośnie gromadzenia informacji o gospodarce narodowej w systemie rachunków narodowych zawierają zalecenia prowadzenia badań udziału poszczególnych sektorów w gospodarce narodowej na poziomie działów Europejskiej Klasyfikacji Działalności⁴. Szczegółowe zalecenia dotyczące metodologii oraz definicji zostały zawarte w załączniku do dyrektywy „Metodologia UE w dziedzinie statystyki turystyki”⁵.

Problemami międzynarodowego ruchu turystycznego w Unii Europejskiej zajmuje się urząd statystyczny - EUROSTAT. Opracowuje regularnie publikowane analizy i prognozy. Zaopatruje organy Wspólnoty w dane istotne dla podejmowanych przez nie decyzji i działań, a także informuje narodowe administracje i opinię publiczną o dających się ująć statystycznie tendencjach rozwoju w ramach Unii. Jako instytucja centralna EUROSTAT w miarę możliwości koordynuje i integruje niejednolite statystyki krajowe w jednolitym i porównywalnym systemie⁶.

3.3. Małe i średnie przedsiębiorstwa

Kwestie funkcjonowania małych i średnich przedsiębiorstw w sektorze turystyki po raz pierwszy podjęła Rada Europejska w swej uchwale z dnia 10 kwietnia 1984 roku o polityce Wspólnoty w dziedzinie turystyki. Kolejnymi dokumentami były dwie decyzje Rady z dnia 22 grudnia w 1986 roku:

•    w sprawie lepszej sezonowej i geograficznej dystrybucji usług turystycznych, uznająca konieczność prowadzenia działań na rzecz minimalizacji zjawiska koncentracji czasowej i przestrzennej turystyki;

•    w sprawie ustalania procedur konsultowania i współpracy w obszarze turystyki⁷.

Najistotniejszym aktem normatywnym w odniesieniu do działalności małych i średnich przedsiębiorstw była Decyzja 93/379/EWG z dnia 14 czerwca 1993 roku dotycząca wielonarodowego programu środków oddziaływania Wspólnoty w celu intensyfikacji funkcjonowania priorytetowych dziedzin oraz zapewnienia przedsiębiorstwom istniejącym na obszarze Wspólnoty (zwłaszcza małym i średnim) ciągły i jednolity rozwój zgodny z kierunkami działania Wspólnoty⁸.

Decyzje z 22 grudnia 1986 r. zwracały uwagę państwom członkowskim na celowość podejmowania działań, które prowadzą do przedłużania sezonów turystycznych oraz przeprowadzania kampanii na rzecz promocji różnicowania terminów urlopowych. Zobowiązywano państwa członkowskie do przesyłania Komisji w pierwszym kwartale każdego roku raportów dotyczących działań, które zostały podjęte w obszarze turystyki oraz informacji o terminach wakacji szkolnych i prognoz dotyczących ruchu na drogach⁹.

Ważną rolę w unijnej polityce dotyczącej małych i średnich przedsiębiorstw spełniają posiedzenia Rady ds. Konkurencyjności UE. Członkami Rady są osoby, które w ramach UE nadzorująproblematykę przedsiębiorstw i przemysłu, rynku wewnętrznego i badań. W posiedzeniach Rady ds. Konkurencyjno-

179

1

   COM (94) z 4.01.1995 r.

2

   Jo No L 291 du 06/12/1995 p.0032-0039, Directive 95/57/CE du Conseil, du 23 novembre 1995, concernant d’ informations statistiąues dans la domaine du tourisme.

3

   Jo No L 009 du 15/01/1999 p. 0023-0047, Decision de la Commission du 9 decembre 1998 relative aux procedures d’application de la directive 95/57 concernant la collecte d’ informations statistiąues dans le domaine du tourisme.

4

   G. Gołembski (red.), Kompendium wiedzy o turystyce, Warszawa-Poznań: Wydawnictwo Naukowe PWN 2002, s. 151.

5

   Metodologia UE w dziedzinie statystyki turystyki, Warszawa: GUS, 1998, została szerzej omówiona w rozdziale I, s. 34-35.

6

   www.europa.eu. int/en/comm/eurostat/eurostat.html

7

   COM(94) z 4.01.1995 r.

8

   OJ No L 161 z 02.07.1993 r.

9

   Decyzja Rady z dnia 22 grudnia 1986 r. 86/664/EWG, No L.384, 31.12.1986.