choroszy)6

296

wia również całkowitą obróbką wałów stopniowych o średnicach zmniejszających sią w dwóch kierunkach.

Tokarki rewolwerowe stosuje sią w produkcji seryjnej do toczenia połączonego z gwintowaniem, wierceniem otworów osiowych, ich gwintowaniem itp. Rozdział poszczególnych zabiegów między głowicą rewolwerową i suport poprzeczny powinien w zasadzie dawać pierwszeństwo suportowi rewolwerowemu. Praca na nim wymaga bowiem krótszych czasów pomocniczych. Suport poprzeczny zapewnia jednak większą sztywność. Dlatego obróbką szerokim nożem (np. toczenie powierzchni stożkowych lub kształtowych) oraz wcinanie i przecinanie wykonuje się niemal wyłącznie z supor-tów poprzecznych.

Plan obróbki na rewolwerówce zależy przede wszystkim od wielkości serii. Dla serii małych (poniżej 20-50 szt.) większość zabiegów wykonuje sią z suportu poprzecznego, który wprawdzie charakteryzuje sią dłuższymi czasami pomocniczymi, ale uzbrojenie w noże do toczenia trwa zazwyczaj krócej. W głowicy rewolwerowej mocuje się natomiast oprawki jednonarzędziowe, łatwo nastawne. Inaczej jest dla serii średnich (100-200 szt.). Dużo zabiegów przeznacza sią dla głowicy rewolwerowej, oprawki wie-lonarzedziowe stosuje sią jednak rzadko. Dla serii dużych (powyżej 200 szt.) należy stosować oprawki wielonarzędziowe. Na rysunku 15.32 przedstawiono schemat ustawienia i wyposażenia tokarki rewolwerowej do obróbki tego samego przedmiotu w dwóch różnych seriach.

Popi

zxa

-⁼3pC

tOC2B

W porównaniu z tokarkami konwencjonalnymi tokarki sterowane numerycznie (SN) umożliwiają znaczne zmniejszenie czasów pomocniczych i przygotowawczo-zakończe-niowych. Wybór narzędzia i kolejność jego pracy, ustawienie odpowiednich parametrów skrawania itp., są w wypadku obrabiarek SN ujęte w programie NC przygotowanym przez technologa. O ile zastosowanie obrabiarek SN skraca wydatnie czas wykonania części, o tyle w znacznej mierze absorbuje technologa programistą, wymaga bowiem oprócz prac technologicznych wykonania bardzo wielu przeliczeń o charakterze geometrycznym. W produkcji jednostkowej niepowtarzalnej korzystna jest obróbka na obrabiarkach konwencjonalnych. Mimo że w tym przypadku czasy pomocnicze są większe niż na obrabiarkach SN, koszt przygotowania zarówno programu, jak i narządzi jest najczęściej zbyt duży w stosunku do otrzymanych korzyści ze skrócenia czasu obróbki. W produkcji wielkoseryjnej decyzję o stosowaniu obrabiarek SN jest wskazane -ze względu na koszt zakupu maszyny większy niż koszt obrabiarki konwencjonalnej -uzasadnić rachunkiem ekonomicznym. Gdy seria jest duża, obciążenie stanowiska jest tak znaczne, że bardziej opłacalne może okazać się bowiem poniesienie kosztów na wykonanie oprzyrządowania do obróbki na obrabiarkach konwencjonalnych. Obrabiarki SN często stosuje się do uruchomienia produkcji wielkoseryjnej, a po jej zakończeniu do produkcji części zamiennych. W pierwszym przypadku stosowanie obrabiarek SN skraca czas przygotowania produkcji, umożliwiając poprawki konstrukcyjne na nowym wyrobie podczas wykonywania serii informacyjnej, bez dodatkowych kosztów związanych z przeróbką oprzyrządowania, a w drugim unika się tzw. produkcji na magazyn.