ChZSK10

10

■    chorego należy pouczyć co do prawidłowego zachowania się w życiu codziennym i ćwiczeń indywidualnych w domu (np. unikanie ćwiczeń w odwiedzeniu ponad głowę).

Fizykoterapia:

■    jonoforeza,

■    diatermia,

■    ultradźwięki,

lecznie to ma znaczenie wspomagające.

Leczenie operacyjne:

W nawracających postaciach PHS niezbędne jest operacyjne odbarczenie względnie poszerzenie przestrzeni pod wyrostkiem barkowym.

1.    W lżejszych przypadkach wystarcza wycięcie więzadła kruczo-barkowego.

2.    Znaczne poszerzenie przestrzeni osiąga się wycięciem przednio-dolnej krawędzi wyrostka barkowego (przednia akromioplastyka). Te dwa zabiegi mogą obecnie być przeprowadzone artroskopowo. Przy istnieniu złogów wapiennych usuwa się je, również w połączeniu z dekompresją cieśni.

3.    Zerwanie ścięgien u ludzi w wieku średnim można zeszyć, zespolić przeszczepem ścięgna lub dokonać reinsercji w loży kostnej.

Po operacji bark należy unieruchomić na kilka (2-6) tygodni w szynie Gilkrista lub w szynie odwodzącej. W tym czasie dozwolone sa wyłącznie bierne ćwiczenia stawu.

Artroza stawu łokciowego

Artroza stawu łokciowego rozwija się po:

•    zapaleniu,

•    złamaniu,

•    oddzielającej martwicy chrzęstno-kostnej w obrębie łokcia.

Często tworzą się:

•    duże osteofity wokół głowy kości promieniowej,

•    w jamie stawu - wolne ciała stawowe,

•    ruchy zginania i prostowania oraz odwracania i nawracania przedramienia mogą ulec ograniczeniu.

Wymienione schorzenia pozostawia^

zniekształcenia powierzchni stawowych i w związku z tym uważane są za zmiany preartrotyczne.

Zmiany patologiczne.

Obie projekcje pokazują zwężenie szpary stawowej miedzy kością łokciowa a ramienna. ze znacznego stopnia sklerotyzacja końców stawowych. W projekcji bocznej widoczne są wyrosła kostne na wyrostku łokciowym oraz liczne ciała wolne.