C

siebie segmenty będą identyczne. Przed sklejeniem czołowe płaszczyzny poszczególnych członów kadłuba trzeba również przeszlifować w ten sam sposób, co zapewni ich ścisłe przyleganie oraz umożliwi ewentualne korekty symetrii osiowej kadłuba.

Kolejność numeracji części odpowiada w zasadzie kolejności prac przy budowie modelu, choć nie musi to być regułą. Małe strzałki na sklejkach wskazują kierunek do przodu, a niekiedy w dół.

Na ogół wszystkie części wymagają uformowania przed sklejeniem, której to czynności zalecam poświęcić sporo uwagi.

Kota (<p19-20 mm), o ile nie mamy gotowych, możemy wykonać z krążków tektury (minimum 6), które po sklejeniu oszli-fowujemy na papierze ściernym.

Wykonując czoło kadłuba przestrzegajmy kolejności uwidocznionej na rys. 2, przy czym sklejki 8 i 7 mocujemy bezpośrednio do drugiego segmentu. Zewnętrzne obrzeże sklejki nr 7 trzeba przed montażem odpowiednio uformować.

Druty, a jeszcze lepiej pręciki bambusowe goleni podwozia oraz wsporniki skrzydeł przebijamy przez poszycie kadłuba i po nadaniu im odpowiednich kątów rozwarcia przytwierdzamy klejem (Wikol) do wręg kadłuba. Pomocnymi w tym będą otwory w bokach kadłuba, które po zakończeniu prac zaklejamy.

Wykonując skrzydło zwróćmy uwagę, aby jego zewnętrzne części miały odpowiedni wznios (5 mm) oraz symetrię. Skrzynkowego wzmocnienia skrzydeł (cz. 23 i 24e) nie należy przyklejać do ich wewnętrznych powierzchni, wystarczy je w jednym lub dwóch miejscach unieruchomić kropelką kleju.

Rury wydechowe mają prostokątny przekrój i poszczególne odcinki odkrawamy żyletką od sklejonej w zamknięte korytko części 43. Z lewej strony kadłuba ostatni człon kanału wylotowego jest krótszy od pozostałych.

Wszystkie wzorce elementów wzmacniających uwidocznione są w skali 1:1 na arkuszu IV.

Wykonując kosmetykę modelu uzupełniamy ewentualne ubytki szpachlówką oraz tam, gdzie to jest potrzebne, poprawiamy kolory farbami wodnymi lub tuszem (wloty powietrza, bieżniki kół itp.).

□