Depresja u dzieci i mlodzieży 9 (25)

Josó Coiiados Zorraqulrto

W przypadku dzieci i młodzieży pierwsjyJcontain ze strony specjalisty winien doprowadzić do nawiąż nia z nimi jak najbardziej otwartej i ufnej komunika, cji. W tym momencie trzeba koniecznie dostosowjj się do nich, stanąć na ich poziomie, używać ich języki poznać ich zainteresowania (które mogą przejawią: się w grach, gestach, zabawkach, rysunkach etc.), pod, chwycić ich sposób wyrażania się i komunikaty, które podczas tych czynności wysyłają poprzez swoją twaą komentarze, ekspresję czymtmikę.

J_U małych dzieci może to być „swobodny rysunek”, z wykorzystaniem najprostszych materiałów (papiek i ołówek). Rysunek może być jedynym sposobem: wyrażenia tego, co chcą nam powiedzieć, co odczuwają; ; co się z nimi dzieje (lęki, fobie, upodobania). Znając bogatą literaturę na temat aspektów i zalet danych pri® jektów, specjalista postara się wyselekcjonowaćmate-riał najbardziej odpowiedni dla każdego przypadku, Równolegle do kontaktów z samym podmiotem badania powinny rozszerzyć się na rodzinę, szkołę, szpital, dzięki czemu będzie można lepiej poznać problemy, które trapią dziecko. Dialog z rodzicami, razem czy też osobno, jest podstawowym źródłem każdego wywiadu klinicznego czy psychologicznego, któiy stara się zbadać wydarzenia poprzedzające i okoliczności Fżaburzeó dziecięcych.

Świat szkolny, w którym dziecku i nastolatkowi upłynęły decydujące lata, jest kolejnym elementem kontekstu, z którego można otrzymać obszerne infor-macie dla diagnozy depresji. Nauczyciel czy wychowawca, który ich zna, może przy wykorzystaniu różnych kwestionariuszy z pytaniami otwartymi, osobistych oświadczeń ustnych czy pisemnych dostarczyć użytecznych informacji. Nie może zabraknąć w tej diagnozie jego wkładu na temat rozwoju i zachowania społecznego dziecka—interesujące są nade wszystko dane odńośnie do współistniejących zaburzeń i problemów psychicznych.

Analiźa zebranych danych

Po zgromadzeniu danych i informacji z różnych przebadanych lub skonsultowanych źródeł przystępuje się do analizy i uporządkowania fundamentalnych punktów, które na końcu pozwolą opracować raport kliniczny i uzyskać wynik badania diagnostycznego. Oto punkty fundamentalne, wokół których będzie się klasyfikować i porządkować zebrany materiał (obok danych personalnych podmiotu):

>    problem, który się bada;

>    stan aktualny i jego ewolucja;

>    rozwój ewolucyjny pacjenta od okresu płodowego;

>    dane rodzinne;

>    dane z badania fizykalnego;

>    dane ze szkoły.

53 □