DSC00227

m ennościach kultury, tradycji i mentalności. Sądzą oni, że i w przysriofa zarządzanie nie może być pozbawione elementów, wiążących się z kulturą poszczególnych narodów¹⁰. Podkreślają, że występuje celowość połączenia różnych pierwiastów kulturowych dla uzyskania efektu synergii.

Reguląjest, że filie przedsiębiorstw międzynarodowych upodabniają się pod względem stylu zarządzania i kultury organizacyjnej do przedsiębiorstw krajów-gospodarzy. Wyraża się pogląd, że zarządzanie w krajach europejskich jest bardziej skłonne do uwzględniania zróżnicowania kulturowego społeczeństw niż zarządzanie amerykańskie, a tym bardziej japońskie¹.

G. Hofctede²* widzi następujące główne okoliczności różnicujące charakter zarządzania w różnych krajach:

—    stopień zaangażowania w zarządzaniu władzy państwowej,

—    stopień unikania niepewności (stopień skłonności do podejmowania ryzyka),

—    podejście indywidualistyczne lub kolektywistyczne,

—    dominacja mężczyzn lub kobiet,

—    orientacja długo-lub krótkookresowa.

Mimo sprzecznych kulturowych impulsów, międzynarodowe przedsiębiorstwo musi rozwiązywać m. in. następujące sprzeczności:

•    równocześnie działać globalnie i lokalnie,

•    stosować zarówno zasadę centralizacji jak i decentralizacji,

•    zapewniać stabilność, a równocześnie elastyczność działania,

•    pielęgnować tradycję, a równocześnie być otwartym na nowości,

•    zatrudniać i awansować na odpowiedzialne stanowiska najzdolniejszych pracowników bez względu na różnice rasowe i kulturowe.

Łatwo sobie wyobrazić, iż kontrola działalności i efektywności przedsiębiorstwa międzynarodowego jest bardzo trudna z uwagi na jego wielkość, prowadzenie działalności w różnych krajach, różnorodność tej dzialalnośd i zależność jej wyników od wielu, zróżnicowanych i często zmiennych wanm-

1

W. Radzikowski IS. Sudoł, Globahuuja gapodarti KonJnmtja SUnisnyama fttóńima 1992r *    °    Ekonomika i Organizacja Prtediiębloruwa'.

2

“ Obszerne naświetlenie problematyki multlkullurowcj w działalności gospodarcze! znak dzie czytelnik w pracy G. Hofstcdcop. cli.

" Zob H. Bloom, R. Calorl, P dc Woot, Znza&iiile tumptjskU, Poltcx, Warszawa 1956. rozdział 4.