DSC00302 (16)

iwM

kątncj jt prawidfcwa: punkt wyjłcia Małe Mą IMM. • koniec odkrywa punkt wyjścia. Nietrudno JnI ustalić wniosek, to podłożem mo-

gmęte pcw doprowadzenie zagadki do punktu kulminacyjnego 1 nagiego rozwiązania: wyciemnią ¹ fabuły I kompozycji odpowiada wyciszenie su jo

lu— śmierć.

pozycja jest skrajną redukcją akcji powieści, najniższą warstwą płaszczyzny labulacyjno-kompozycyjnej. Wobec tego schemat płaszczyzny fabulacyjno- kompozycyjnej byłby następujący:

tnforyracji nijatu tą dwło figury syntaklyczne: lp-•wjt I gradacji Przerzucając początek m koniec piwrr stwarza napięcie, które wstanie rantrzy-

Analiza fabuły ~ a zwłaszcza porównanie fabuły i »ujctu — doprowadziła na* do trzeciej waratwy płaaicayaoy fabulacyjno-• kompozycyjnej — kompozycji. Koto-pozycji jnt szkieletem akcji powieści: z dziania Mą rataje wyłtoau wszystko to, co mogłoby szkodzić czystości architektury wewnętrznej. Kompozycja to rygorystyczne łączenie funkcji powieściowych, tj. tylko tych wydarzeń, któro powiązane aą bezpośrednio i Innymi i bez których ogólny tok wydarzeń jest niekompletny i niezrozumiały. Określa je totalność wy-darionłowa. którą one tworzą. Kom

»

Jak jol stali podkreślone, korpus i fabuła to waratwy, w których wdął jmacat dozwolone są wahania metodologiczne: opowieść ma określoną pełnią, jej jtywotnośd" nie naruszyła jaszcze rygorystyczna funkcjonalna schematyka 1 terminologia. Ale pnejkśe do ustalania jednostek fabuły oznacza koniec tego Jmaginacyjnego" przedstawiania faktów. Kompozycja jt to tyciem mocno wzajemnie powiązanych wydarzeń, co znaczy, śe dla jej wyjaśnienia i przedstawienia niezbędne jt myślenie systemami. Jeśli chcą przedstawić korpus i fabułą jakiejś powideł, nie potraebują ładnej teorii, żadnego specjalnego aparatu. za pomocą którego wyjdniabiy fakty. Do arhśaktn kompozycji mogą dotrzeć jedynie wtedy, jeśli dysponują metodą, która niby promienie rentgena przebija wszelkie przeszkody i ukaże obraz, jakiego szukam. Innymi słowy, potrzebna mi jt metoda obejmująca całość postąpowania niezbędnego d|p odkrycia kompozycji Jakiejkolwiek powieści. Tą metodą jest implicite również teoria kompoiyeji. I przeciwnie. Myśleć metodami

0    kompozycji powieści to znaczy myśleć zgodnie ze schematem: zastosować schemat (system pojąć

1    metod postępowania) do danego przedmiotu powieściowego. Dlatego wszystkie dotychczasowe badania systemowe kompozycji powieści wychodziły, i musiały wychodzić, od przedstawienia ogólnego schematu kompozyt ji. który iłuzył polem jako metodologiczna podstawa analizy. Jaki wiąc ogótey schemat kompozycji proponują teraz?

Powyższe Wirsayśłaoii doprowadziły udetagn co jt warunkiem wstępnym każdej konknttej analizy — do jedności ogólnego. szoe^bWfo i Jednostkowego: mogę mówić o kompozycji powieści Simenooa tyłka pod warunkiem, te mam oparcie w teorii kompozycji powieści, tj w ogólnym acha*

I