DSC00352 (11)

QUAND AU MATIN...

Gdy pani moja ubiera się rano,

Złocistym włosem osłoniwszy pięty,

To znowu pukle wijącTen i sŁręty Tysiączną stroju bawi się odmianą,

Zda mi się w pianie morskiej wykapana Boginią, która, czesząc włos zwinięty W lśniące pierścienie, mknęła przez;, odmęty Morza, co niosło jej muszlę różaną.

Bo nie są takie ziemianek udziałem Oczy ni usta, ani też widziałem,

By która miała równie światłe lica.

*■*

0    lasy, wody, boginek siedliska,

Ni śmiecŁ tak jasny, nTtaka~źrenica!...

1    u was taki złoty włos nie błyska

Przekład M. Wronckiej.

COMME UN CHEYREUIL...

Jak młody jeleń, gdy zimowej pory Wiosna lodowe przełamie okowy,

Dla świeżych listków słodyczy miodowej Porzuca rankiem swe ojczyste bory

I sam, z daleka od grającej sfory,

Przebiega łąki, wzgórza i parowy,

To znów przy źródle skrytym w cień dąbrowy Radośnie pląsa, do igraszki skory:

Nie wie, co strzelec, sidło i zasadzka,

Aż go śmiertelnie ugodzi znienacka Krwią jego żywą purpurowa strzała —

Tak i ja szedłem, nie czekając szkody,

Gdy w lat mych wiośnie blaskiem swej urody Tysiąc pocisków w moją pierś wysłała!

Przekład M. Wronckiej.

15