DSC00684

i

Doświadczenie poetyckie

Od czasu gdy Jan Kott napisał esej: Liryczny przyczynek do naszej epoki — poezja Ważyka była to przedmiotem hołdów, to niechęci, to urastała do miary ogólnonarodowego wydarzenia, powodowała szykany (Poemat dla dorosłych), ale w zasadzie ani razu nie dopełniła się jakaś miara pozwalająca objąć ją szerszym spojrzeniem. Chodzi zresztą nie tylko o twórczość Ważyka po wojnie. Jego twórczość w dwudziestoleciu, krótka i urwana, wydawała się jakimś epizodem jedynie, nie tylko zresztą ze względu na etykietkę formali-stycznego eksperymentatorstwa, jaką na nią nałożono. Zdawała się liczyć tylko w rozwoju samego Ważyka, nie widać jej było na tle okresu. Dziś Ważyk, który nigdy nie był w dwudziestoleciu hasłem czy sztandarem, wydaje się reprezentatywnym poetą tak zwanej pierwszej awangardy¹. Przecież to jedyny w swoim

1

Słowo „awangarda" używane w tym tomie odnoal ale przede wszystkim do określonego ruchu, który począł się w poezji polskiej w okresie międzywojennego dwudziestolecia.

U