DSC00837

DSC00837



Filozofia sokr atejska i posokratejska


STAROŻYT


CYRENAICY


adyd plal zkołjj o syrj nynl ł-32|


ażali

ącyil

azujj

tomu

scezę,

myj

elami


stoicy!

ascez|

któr$

Szkoła

tywnf

żącyifl


Przedstawiciele

Przedstawiciele szkoły cyrenajskiej, chociaż podobnie jak cynicy przyznawali się do patronatu Sokratesa, wypracowali jednak zupełnie odmienną koncepcję filozoficzną. Założycielem był Arystyp z Cyreny (ok. 430-355 p.n.e.), który najpierw poznał poglądy Protagorasa, a potem został uczniem Sokratesa. Inni mniej znani cyrenaicy to Teodoros, później zwany Ateistą, i Hegezjasz Peisitanatos (Nawołujący do śmierci).

Poglądy

W zakresie teorii poznania Arystyp był zwolennikiem subiektywizmu i sensualizmu. Nie istnieje coś takiego, jak poznanie obiektywne, poznajemy jedynie własne, zmysłowe wrażenia. Teza została postawiona radykalnie: niemożliwe jest poznanie fizykalnego, zewnętrznego świata. Dlatego też cyrenaicy skoncentrowali się na problematyce etycznej, która jednak wynikała z ich epistemologii opartej na subiektywnych, zmysłowych doświadczeniach. Dobre jest to, co przyjemne, złe to, co przykre. Pogląd głoszący, że jedynym źródłem szczęścia i celem ludzkiego życia jest przyjemność, nazwano hedonizmem (gr. hedone znaczy „przyjemność"). Przyjemność jest jednak stanem, który trwa tylko przez chwilę, dopóki działa powodujący ją bodziec. Ma ona zatem charakter cielesny i zawsze musi być przez coś wywołana; nie osiąga się jej przez sam brak cierpień i przykrości, jak to później głosić będą epikurejczycy. Dlatego też człowiek, który chce zaznać szczęścia pojmowanego jako przyjemność, musi nauczyć się korzystać z każdej nadarzającej się okazji, musi umieć „chwytać dzień" (łac. carpe diem). Przyjemności różnią się między sobą nie jakością, tylko stopniem intensywności, coś jest bardziej lub mniej przyjemne.

Wpływ i recepcja

Hedonizm cyrenaików znalazł swoją kontynuację w filozofii epikureizmu, ale też tracił na swoim radykalizmie. Z czasem przyjemność zaczęto rozumieć jako brak cierpień i dokonano rozgraniczenia między przyjemnościami cielesnymi a duchowymi.


CYRENAICY - akcer problematykę etyc hedonizm - źródle i celem ludzkiego przyjemność; zlo j przykrość; subieki w teorii poznania zakładający wzgl pozyskiwanej na zmysłowej wiedz


Diogenes, obraz niez XIX-wiecznego artys



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
DSC00830 FILOZOFIA S O KRAT E J S KA I POSOKRATĘJSKA    1 (V-IV w. p.n.e.)Wstęp
DSC00835 I I Filozofia sokratejska posokratejska STAROŻYTN O S Ć CYTATY Protagoras: „O bogach nie
DSC00821 FILOZOFIA STAROŻYTNAWstęp Powszechnie przyjmuje się, że filozofia europejska narodziła się
DSC00826 S T 4 R i) 7 V T
DSC00832 arożytnosc ozofia sokratejska i posokratejska CYTATY „Dobrzy ludzie są szczęśliwi, a
Starożytna filozofia grecka Problematyka okresu starożytnej filozofii greckiej: Hcraklit i Parmcnidc
Pozytywizm 193 Kwestię tę można ująć jeszcze inaczej. Filozofia starożytnych Greków pytała „o
skanuj0175 (3) 364 SYNEJDEZJOLOOIA CZYLI NAUKA o M MII Sil Filozofia starożytna nie wypracowała, cho
literatura Filozofia starożytna W. Tatarkewicz, Historia estetyki, t.I M.C. Ghyka, Złota liczba, Uni
2. Ośrodki myśli filozoficznej. Klasyczny okres filozofii greckiej. Starożytne systemy filozoficzne.
191 Tyg. 4 godz. wykł. w obu półr. Filozofja starożytna: okres kosmologiczny, antropologiczny,
4. Ontologia: -    poglądy filozofów starożytnych na naturę świata: jońscy filozofowi
20412 Zdjęcie0449 (6) Filozofia starożytna - podziałW filozofii starożytnej możemy wyróżnić następuj

więcej podobnych podstron