DSC00855

mentatora zjawisk - odwraca uwagę od warstwy

uwypukli,o MH w takich przypadkach ważność wydarzeń fabuły. Jednak dziecinność dziesięcioletniego bohatera Ztoierzo-

I ałekoupiora ma charakter szczególny przy uwzględnie-I niu jego bardzo dojrzałych doświadczeń wewnętrznych.

Osobowość narratora nie odbiega od charakterów I postaci innych powieści Konwickiego, jego małolet-I niość powoduje jedynie przeniesienie tych samych we-I wnętrznych problemów na płaszczyznę kosmosu po-K dwórkowego. Dziecięcy narrator , powieści odczuwa to I samo rozdarcie i pragnienie odzyskania utraconej jed-I ności, które wyróżnia wszystkich dorosłych bohaterów I pisarza. Niezwykły erudyta obeznany z problemami I nowoczesnej wiedzy, swobodnie rozprawiający „o ma-I tematycznej teorii gier, o polach grawitacyjnych, o I materii i antymaterii, o chaosie wszechświata” ⁷, nudzi I się w codziennej krzątaninie żyda, nie widzi w niej I sensu. Samoświadomość ujmowana kategoriami wy-B obraźni dziecięcej zyskuje postać Zwierzoczłekoupiora: I „To jest takie coś, które nas przez całe życie osacza. B w tym zawiera się wszystko, czego nie rozumiemy w B naturze, czyli przyrodzie, wszystko, czego nie znamy B w człowieku, i wszystko, czego nie wiemy w ogóle l| o niewiadomym”⁸.

i Niepokój egzystencjalny także w tej powieści odbija | się w wizji świata groteskowo przejaskrawionej, wzbu-K dzającej poczucie niepewności i zagubienia. Ta właśnie | itaosfera przenikająca pogodny na pozór obraz rze-11 aywistości, nastrój zagrożenia i bezradności nie dają-

Zwierzoczłekoupiór, Warszawa 1872, s. 12.