DSC01286 (5)

Amputacja zaplanowana może być nie tylko nakazem konieczności, lecz także nakazem zdrowego rozsądku dla poprawienia funkcji i wyglądu chorego. Bezwartościowa funkcjonalnie kończyna, która szpeci chorego i przeszkadza mu, przykuwając do łóżka i szpitala na całe lata i wytrącając go z czynnego żyda społecznego, jest niewątpliwie większym złem niż dobry kikut i dobra proteza przy pełnym usprawnieniu chorego.

Dotyczy to głównie kończyn dolnych. Amputacja jest wtedy wskazana ze względów nie tylko funkcjonalnych i kosmetycznych, lecz także socjalnych i psychologicznych.

Do tej grupy wskazań należy przede wszystkim zaliczyć:

1) duże zniekształcenia pourazowe kończyny dolnej, ze znacznym skróceniem, sztywnością, zaburzeniami troficznymi kości i części miękkich, porażeniami itp.; stawy rzekome, zwłaszcza powikłane infekcją, po wielokrotnych nieudanych próbach zespolenia operacyjnego;

2) duże zniekształcenia wrodzone z bardzo znacznym skróceniem jednej kończyny dolnej;

3) uporczywe, ciągnące się latami i nie poddające się żadnemu innemu leczeniu zapalenia kości i stawów ropne zapalenia gruźlicze, głównie poniżej kolana .