DSC01387

Zastosowanie więc korekcji ortotycznej ogranicza się w zasadzie do ręki i stawu nadgarstkowego

Zależnie od przyczyny ograniczającej ruch w stawach oraz stopnia napotykanych oporów dostosowujemy rodzaj działania mechanicznego aparatów korekcyjnych.

W przypadku przykurczu, mającego skłonność do nawrotów (spastyczność mięśni, utrwalony przykurcz mięśniowy), stosujemy na ogół konstrukcje dźwigniowe statyczne.

Za ich pomocą dokonujemy jednoczasowej lub przedłużonej łagodnej korekcji i utrwalamy jej wynik przez stabilizację kończyny w nadanym jej położeniu

Korekcję tę poprzedzamy zwykle odpowiednimi zabiegami fizykalnymi (np. ciepła kąpiel, okłady parafinowe, ćwiczenia), ułatwiającymi jej dokonanie.

W przykurczach pourazowych, gdzie chodzi nam o stopniowe pokonanie przeszkód (drobne zrosty okołostawowe, okołościęgnowe), oraz przykurczach spowodowanych zaburzeniem równowagi sił mięśniowych (bez spazmu) stosować możemy aparaty dynamiczne, wywierające stopniową korekcję bierną przy wykorzystaniu siły sprężyn lub taśm elastycznych, napinanych czynnie siłą sprawnych mięśni antagonistycznych .