DSC02392 (10)

Twemu Synowi powiedz, że w nim żyię; Iżby me grzechy wymazał do tyła, lako Egipską rozgrzeszył Maryię Lub iak wybawił mędrca Teofila,

Który przez ciebie spełnił święte dzieła, Mimo iż diabłu zaprzedał swą wolę.

Strzeż mnie, bych w taką nie popadła dolę, Dziewico, któraś, nie racząc otwierać Żywota, owoc bez zmazy poczęła.

W tey wierze pragnę żyć iak y umierać.

Prostaczka iestem stara y uboga,

Nic nie znam - liter czytać nie znam zgoła -Oprócz parafii mey niskiego proga,

Gdzie ray oglądam y harfy dokoła,

Y piekło, w którem potępieńców prażą. Iedno mnie trwoży, drugie zaś raduie;

O day, Bogini, niech wciąż radość czuię!

Ku tobie duszy day grzeszney pozierać,

Z ufnością w sercu y rzetelną twarzą.

W tey wierze pragnę żyć iak y umierać.

Przesianie

W twoim żywocie, o można Bogini,

Iezus, rzuciwszy precz niebiańskie kraie, Począł się: dla nas oto cud ten czyni: Opuszcza niebo y spieszy nas wspierać;

Na śmierć swą krasę młodzieńczą oddaie,

On naszym Panem y iego wyznaię.

W tey wierze pragnę żyć iak y umierać.

XC

Iłem, Różyczce, mey królewnie,

Serca iey nie dam ni wątroby;

Wolałaby co insze pewnie,

Mimo iż dosyć ma chudoby;

Co? Sakwę wielką y głęboką,

pełną dukatów - boskie rany! tfiechże wygniie temu oko Kto iey ostawi grosz ziarniny,

xci

Zgarnęły dość te lube rączki Lecz o to dzisiaj się nie troszczę-przeszły iuz moiey krwi gorączki Żądza iuż lędźwiów mi nie chłost Gdzież ten moy patron, bez obrazi Co go Rypałą świętym zwano9    ^y’

Za iego duszę ze trzy razy Hocniycie sobie: ano, ano.

XCII

Mimo to, aby uczcić zdrowiem Amory, me zaś na iey chwałę (Nie wyżebrałem u niev bowiem Miłości by ździebełko małe Nie wiem, czy innvm Czy barziey była /nimi blisko-⁰®³-

Ale na imię klnę się Boga,

lam zyskał ieno pośmiewisko^

^iey Balladę,

^Kt°Tzanhsh?t^dOŚĆ mistenie;

skoro ty°kos^!l^y Wierne: S Pannę wdzlrZ ^P°‘^ka

Rzek) i_ey „Skądże ^’    ^{Da u}<*o

^{St,d B}“8 proladj t “^0Ia słodka,

' Plucho?"