DSC02534 (4)

201

KB

w

v

te

<

Lśj

m\

W metodach tych z założenia uwzględnia się warunki dyktowane przez dostawców, są one zatem przydatne w sytuacji nie zrównoważonego rynku. W zakresie charakterystyki zużycia przyjmuje się stały jego poziom.

No.

[Nś;

B

bl :

r % _; ■

^ioo

§||

ruty.

5.4. Majątek obrotowy

W metodach optymalizacyjnych wielkości sterujące ustala się na podstawie kryterium funkcji kosztów całkowitych, składających się z trzech podstawowych ich rodzajów:

1)    kosztów tworzenia zapasu, tj. bezpośrednich kosztów związanych ze sprowadzeniem dostawy (kosztów transportu, ubezpieczenia itd.) oraz kosztów pośrednich, np. funkcjonowania służby zaopatrzenia czy zamawiania i lokowania zamówień,

2)    kosztów utrzymania zapasu, czyli kosztów magazynowania, kosztów finansowych i starzenia się zapasów,

3)    kosztów wyczerpania zapasu (np. z tytułu niewywiązania się z kontraktu, utraconej możliwości sprzedaży, straty zaufania klientów, przerw w produkcji itp.).

Podstawowy parametr sterujący — optymalną wielkość dostawy ustala się na podstawie minimum funkcji kosztu całkowitego, który składa się z kosztów tworzenia i kosztu utrzymania zapasu. Ze względu na występowanie odmiennych uwarunkowań ekonomicznych, sposobów dokonywania zakupów i utrzymywania zapasów, a także dokładności obliczeń prowadzone są różne rachunki optymalizacyjne. Należą do nich rachunki ujmujące ograniczenia kapitałowe, wpływ czynnika inflacji, uzyskiwanie rabatów cenowych, koszty braku zapasu, grupowe zamawianie materiałów (towarów) u jednego dostawcy i dwuszczeblowe utrzymywanie zapasów (szerzej o wymienionych metodach w pozycji [Saijusz-Wolski 2000, s. 129-146]). W celu optymalizacji zapasu bezpieczeństwa poszukuje się minimum funkcji kosztu całkowitego, na który składa się koszt utrzymania i koszt wyczerpania (braku) zapasu.

[ Do podstawowych klasycznych metod sterowania dynamicznego należą dwa modele:

I 1) model poziomu zapasu wyznaczającego moment zamawiania (re-order level policy),

I 2) model stałego cyklu zamawiania (re-order cycle policy).

I Model pierwszy opiera się na dwóch parametrach sterujących: 1) stałej partii dostawy ustalanej metodami optymalizacyjnymi, 2) poziomie zapasów decydującym o momencie zamawiania. Przebieg sterowania jest następujący: obniżenie faktycznego zapasu poniżej poziomu zapasu sterującego jest sygnałem do uruchomienia dostawy o stałej wielkości. Zapas sterujący określa się na podstawie okresu realizacji zamówienia i wielkości zużycia w jednostce czasu. W obliczeniach przyjmuje się wariantowo zarówno stałość czasu realizacji zamówień i zużycia, jak i ach stochastycznie stacjonarny charakter. Niedogodnością tej metody jest konieczność ciągłej kontroli poziomu zapasów, dlatego w praktyce stosuje się tzw. system dwuskrzyn-kowy (two-bin-system). Materiał jest składowany w dwu pojemnikach: pierwszy zawiera zapas, z którego czerpie się materiał na bieżąco, a w drugim składowany jest zapas sterujący. Przejście do drugiego pojemnika jest sygnałem do uruchomienia dostawy. W modelu stałego cyklu postępowanie jest odwrotne. Materiał zamawia się

.. r-.Hiiurranym IpoiMiMli no rrreKt&fy^ćh przychodów osiąganych przez osoby

re a-użycia

i i i i

n t>

^vc

Ul

i no® nonK spraw^0, rmy®-