Wzrost napięcia mięśniowego jest następstwem wciągania cienkich nitek aktyny pomiędzy grube nitki miozyny, wskutek czego dochodzi do skrócenia się sarkomeru.
Zgodnie z teorią ślizgania się nitek, szerokość odcinka A (ciemnego) w czasie skurczu pozostaje niezmieniona, skracają się natomiast odcinki I (jasne) sarkomeru.
Wciąganie nitek aktyny pomiędzy nitki miozyny podczas skurczu mięśnia odbywa się dzięki ruchowi poprzecznych mostków, tj. główek cząsteczek miozyny. Działa tu jakby „koło zębate" przeciągające jedną grupę nitek po drugiej, a rolę „ząbków" w tym procesie spełniają wspomniane już mostki poprzeczne. Energii dla ruchu mostków dostarcza rozpad ATP.