DSC06109 (2)

444 Kazimierz W. Frieske

444 Kazimierz W. Frieske

lic między kobietami i mężczyznami zatrudnionymi w niepełnym

\

miarze czasu pracy z uwagi na długość jej wykonywania - blisko i jednych i drugich pracuje 20-29 godzin tygodniowo, kobiety nieco ciej aniżeli mężczyźni pracują mniej niż 30 godzin w tygodniu. W ^ zatem sytuacja osób pracujących krócej, aniżeli 40 godzin w tygodniuk taka: około połowy z nich pracuje mniej niż 30 godzin tygodniowo, |o pracuje krócej, aniżeli 20 godzin i 1/4 więcej aniżeli 30 godzin.

Nieco bardziej uważny wgląd w charakterystykę niepełnegozatiua nienia pozwala na dostrzeżenie, że zjawisko to jest dość nierówno łożone w strukturze terytorialnej kraju.

Rys. 1. Utrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy wg województw (% ogółu zatrudnionych, 2003)

| 8,90 do 10,9(31 | 8,62 do 8.90|3| IH 7.74 do 8,6213| Q 6,57 do 7,74 (3) Ę) 5,94 do 6,57 H|

Z tego, co wiemy o teiytorialnej strukturze polskiego bezrobocia wynika, że praca w niepełnym wymiarze czasu pracy nie jest mniej ety bardziej sformalizowaną postacią zjawiska znanego jako job-sharing. wyraźnie bowiem ludzi zatrudnionych w ten sposób nie jest więcej tam, gdzie stopy bezrobocia są wyższe.

Rys 2. Stopa bezrobocia rejestrowanego wg województw (grudzień 2003)

■	26,6 do 29,6 (3)
■	22.0 do 26.613)
	19.9 do 22,0 (3)
	17,1 do 19,9 (3)
□	14,7 do 17,1 (4)

Najwyraźniej praca w niepełnym wymiarze czasu pracy nie jest funkcją ani szczególnie wysokiego, ani szczególnie niskiego poziomu aktywności zawodowej. Generalnie rzecz biorąc terytorialne różnice aktywności zawodowej Polaków wydają się niewielkie i nie nakładają się na terytorialne zróżnicowanie zatrudnienia w niepełnym wymiarze.

Rys. 3. Współczynniki aktywności zawodowej wg województw (2003) Źródło: GUS, Kwartalna in/brmacja a tynku pracy, 22.l2.200i, www.ual.gov.pt