DSC07831

59

Frater ad doguium viridi tendebat ab aevo, fortia verbosi natus ad arma fbri.

At B§H| iam puero caelcstia sacra pJacebant inq uc suum ftirtim Musa trahebat opus.

Saepe pater dixit: „Studium quid inutile temptas?

Maconides nullas ipse reliąuit opes".

Motus eram dictis totoque Helicone rclicto scribere temptabam verba soluta modis. Spoate sua carmen numeros veniebat ad aptos et quod temptabam dicere yersus erat. Temporis illius cotui fovique poetas,

quotquc aderant vates, rebar adesse deos. Utque ego maiores, sic me coluere minores notaque non tarde facta Thalia mea est.

MoUe Cuptdineis nec inexpugnabile telis

cor mihi. quodque levis causa moveret, erat. Multa quidem scripsi, sed quae vitiosa putavi, anendatuns ignibus ipse dedi. lam nihi canities puisis melioribus annis venerat antiquas miscueratąue comas, cum maris Biedni positos ad laeva Tomitas ąuaerere me laesi principis ira iubet.

Causa meae cunctis nimium quoque nota ruinae indicio non est testificanda meo.

Hic ego, finitimis quamvis circumsoner armis, tristia, quo possum, carmina fata levo.

Ergo, quod vivo durisque laboribus obsto nec me soUkatae taedia lucis habent, grada, Musa, tibi! Nam tu solacia praebes, tu curae requies, tu medicina venis.

Tu dux et comcs es, tu nos abducis ab Histro in medioque mihi das Heliocone locum.

Tu mihi, quod rarum est, vivo sublime dedisti nomen, ab exsequiis quod dare fama solet.

Tristia IV 10

/ . / / ( /

In nova fert animus mutatas dicere form as

/    /    i    ii    i

corpora; di, coeptis (nam vos mutastis et illas)

adspirate meis primaque ab on ginę mundi /,    I ■' t , , / .    ./    /

ad mea perpetuum deducite tempora carmen!

Me tamorphoses / 1—4

Aurea prima sata est aetas, quae vindice nullo, sponte sua, sine lege fidem rectumąue colebat. Poena metusąue aberant, nec verba mmantia fixo aere legebantur, nec supplex turba timebat iudicis ora sui, sed erant sine iudice tuti.

Nondum caesa suis, peregrinum ut viseret orbem, montibus in liąuidas pinus descenderat undas, nullaąue mortales praeter sua litora norant; nondum praecipites cingebant oppida fossae; non tuba directi, non aeris cornua flexi, non galeae, non ensis erant: sine militis usu mollia securae peragebant otia gentes.

Ipsa quoque inmunis rastroąue intacta nec ullis saucia vomeribus per se dabat omnia tellus, contentiąue cibis nullo cogente creatis arbuteos fetus montanaąue fraga legebant cornaąue et in duris haerentia mora rubetis et quae dedderant patula Iovis arbore glandes.

Ver erat aetemum, placidiąue tepentibus auris mulcebant zephyri natos sine semine flores; mox etiam fruges tellus inarata ferebat, nec renovatus ager gravidis canebat aristis; flumina iam lactis, iam flumina nectaris ibant flavaque de viridi stillabant ilice mella.

Melamorphoses 11-4, 89-112

Si quis in hoc artem populo non novit amandi hoc legat et lecto carmine doctus amet!

Arte citae veloque rates remoque moventur, arte leves currus: arte regendus Amor!

Cede repugnanti; cedendo victor abibis.

Fac modo, quas partes illa iubebit, agas! Arguet: arguito; quidquid probat illa: probato;

quid dicet, dicas; quod negat illa, neges! Riserit: arride; si flebit, flere memento!

Imponat leges vultibus illa tuis!

Quid tibi praecipiam teneros mittere versus?

Ei mihi! non multum carmen honoris habet!

Ars amatoria 11—4, 17 197—182