DSC09561

I

I

XXXVI

IBMOItO WICÓW* KI KNOTYK

która sprzyja miłości, jest ^_vi i ^^^^^^^^^Hpferajobra/n    _w

(„Pola    uśmiechają"

; WĘgSt WKloścł ffiPpi. ftl drzewach sit; puka" .. jj^ ³ f«i«4one drzewa,    ptaki, uk^

raba    („Słowik [,„}

wiosny    w, 7^.1

^^■■K|iiMk' tył ziemiańskiej liryki, w którij

r - ff^os    ; i i -s 1< i t'jtf o rob

niesie osobliwe „wczasy i pożytki", J H|pj|Mtaiek panuje wieczna wiosna kochanków: ■

nie pozbywa    brzemienia,

^^^^Hpjflarwzzej swej grzeczności odmienia, grudzień zaskoczy zazdrosny, zimy lubej zażyjemy wiosny.

(II 14, w. 33—39)

AtawMtt. Ul przytoczonym powyżej fragmencie pieśni ogród—ciało dziewczyny. Zaznacza ■HnK-ftlnwykle charakterystyczna cecha Zimorowi-MMMMIg’ Zgodnej ody": skłonność do przesłaniania — ^^^^^^HfiljkOttowanego — erotyzmu. Podobny typ ero-tyczwd

z swego agrodów

■MjH znajdujemy w pieśni Aleksego (II 22): pyta ^^HHgmego zabrania zbierać „kwiatków* przecież czas kwitnienia różanych IflRtnijfu po H^n|PPWMi się do niej z zachętą;

■HM p6ki nie dozna odmiany ogródek różany,

Popuść mi, proszę cię, w nim bywać Hh|r gntyrodzune zrywać.

(II 22, w. 38—30)

Pttestrogę: „Ale daremnie darów bożych bronisz, I jj# przędę je uronisz” (II 22, w. 25—26).

dopełnienia pieśni Aleksego (li Druzylli (III 14), który w za lego ryżowa

noj EorKlid pojedynku Amora l Wstydu przedstawili rozterki dziewczyny, decydującej sią dat kochankowi „wszy* tok I...J dostatek (...) z domu" (Ul U. w. 10).

Konstruowaniu erotycznej aluzji służy tnk/c motyw wianka. Marantula np, (I 17) pros) ukochanego, by ze-chciał przyjąó od nie] „wiuneciek", w którym „róża jeszcze nlo pomląta" i który z myślą o nim „chowała krom szkody". W pieśni Aurelego (U 1) skonstruował poeta sytuacją odwrotny (tu kochanek pros) dziewczyną o wieniec)'

(...) nlo naruszysz cnoty,

Ant popadniesz aromoty,

Ody nuchodzlwszy ale w wieńcu,

Podarujesz go młodzieńcu:

(II 7, w, 38—3#)

Aluzyjną funkcją pełni też wianek w monologu Ta-mi lii (III ti); zwierza sit) ona, żo wieniec uwiła z. wielkim trudem, mocząc rosą jak to okroił U Zimorowic    ,,bie

luchne nóżki", ale

Cóż po tym, gdy słońce gorące W południe róże w nim pachnlącc W niwecz spaliło, >,o wszytkle powiądly,

A koralowe goździki pobledły.

(III 8, w. 17- 20)

Tą charakterystyczną dla Zlmorowlca skłonność do ukrywania erotycznych treści i spowodowaną urywaniem aluzji chwiajność znaczeń podyktowały z. pewnością różno wzglądy. Nie sposób jednak uwolnić aią od myśli. Juk bardzo było to zgodne z pewną ogólną właściwością całej polskiej poezji, a nawet kultury. Wskazał ją Claude Backvis, pisząc: „Literatura polska Jest prawdopodobnie najbardziej wstydliwą literaturą w Europie"*⁵.

aś c. Q a c k v i a, Łaciński poeta Polski huiuamstycMUsj Andrzej Krzyckl — Andreas CritittS (I4H2- 1537) (w:l Szkic# o kulturze staropolskiej, Warszawa 1075, s. 82.