DSCF0091

KASPER MIASKOWSKI

A tuć już niosą za znaczne posługi peońską nimfę siedmiogrodzkie cugi, kiedy miłością Stefan twą gorący

krew z tobą łączy.

Minę i bankiet, i swobodne stoły, muzyki, stroje i taniec wesoły, i on, co z Moskwi ozdobił widoki, tryumf wysoki.

Niedługo potym płacząc Polska pana, czułego ciebie doznała hetmana, niemniej w sieroctwie, a co więtsza w nowej trwodze domowej.

Kto nakład i straż tak pilną policzy, gdy nieprzyjaciel chciał sieść na stolicy, kiedy korona czeka z tobą głowy

z krwie jagiełłow<ej>?

Którą upomie chcąc wydrzeć i chytrze, twoja go mężnie z murów szabla wyprze, boś miedzy pierwsze we lwim skoczył ryku i w żartkim szyku.

A gdyś się wrócił od pogoni krwawej, broń Herkulewą dzierżąc w dłoni prawej, ruszyli się z miejsc, niż cię przywitały wieże i wały.

Otwierasz potym panu swemu wrota, gdzie zdobna twego żołnierza ochota toczyła koło i przed nim, i po niem

krzykliwym koniem.

A skoro szwedzkie i sarmackie plemię przyjęło złoto królewskie na ciemię, gonisz w ich tropy odegnane roty

z prochem i z groty.

ZBIÓR RYTMÓW Częić wtóra l___

I doszedszy ich pod Byczyną śmiele,

90    nie licząc wojska i rajtarów wiele

(gdzie wprzód skoczyli, na szańc niosąc zdrowie, eligerowie),

uderzysz na nie w dobrej zewsząd sprawie, gromiąc i bijąc na głowę ich prawie.

95    Krew lejąc mściwą, wali szabla trupy

na gęste kupy.

W tym ci poszepce twoja Pallas ona i niemniej radzi szczęśliwa Bellona:

„Pódź, a przed tobą z drugimi w twój zwiążę 100    trok arcyksiążę”.

Sława wnet przypnie do nóg skrzydła sobie i stawi stopy na Olimpie obie, niosąc to złotą trąbą do wód płowych, oceanowych.

105    A ty się wracasz, zwycięzco wspaniały,

z więźniem przezacnym, rynsztunkiem i działy, aż wytchniesz sobie po tak trudnym boju doma w pokoju.

W pokoju, ale za twoją obroną iSJ    Tatarzyn mija ruskie pola stroną

i znowu dawną, aż po Czarne Morze, niwę krój porze.

A niemniej w tobie dzierżą oczy swoje chytre, a nader łakome zawoje, już nie wskazując z Azyjej szerokiej, tu po szorokiej.

Z twej ręki usiadł Wołoszyn na ławie i zdarzyło się twej mądrej buławie, że przed nią groźne szły wstecz ordy one ¹²⁰    niepoliczone,