(9)
214
Z ostatnich dwu związków otrzymamy:
4n2I 4n2IL
albo po wprowadzeniu oznaczeń:
00)
4rt*l’ 4n2IL
i wykorzystaniu skali funkcyjnej y = T~2, x = i:
y = a + bx (U)
Jeśli pole solenoidu całkowicie kompensuje składową poziomą pola ziemskiego, wówczas igła obraca się swobodnie, co odpowiada nieskończonemu okresowi drgań:
Tk = co, czyli yk = 0
Z wykresu funkcji 9 można odczytać odpowiednią wartość natężenia prądu it i obliczyć na tej podstawie natężenie składowej poziomej pola ziemskiego:
(B,)t = B, = ^ (12)
4. Pomiary
Podstawową częścią układu doświadczalnego jest długi solenoid z zawieszonym na niesprężystej nici magnesem sztabkowym (por. rys. 77).
K
Rys. 77. Schemat zasilania solenoidu
po dokonaniu pomiarów pomocniczych (L, n) należy tak ustawić solenoid, jby jego oś pokrywała się z kierunkiem pola ziemskiego. Zwrot pola solenoidu najłatwiej określić, włączając prąd o dość dużym natężeniu (np.
A) i obserwując zachowanie się^igły w uzwojeniu. Obrót igły o kąt ,świadczy o tym, że zwroty Bt i B, są przeciwne.
Następnie mierzymy czas np. 20 wahnięć igły, zmieniając natężenie prądu co kilka mA (w zależności od liczby zwojów solenoidu). Do wprawienia jdy w drgania służy dodatkowy magnes sztabkowy.
4, Opracowanie
W oparciu o otrzymane wyniki należy sporządzić wykres zależności okresu drgań igły od natężenia prądu przepływającego przez solenoid (por. rys. 78)
Rys. 78. Zależność okresu drgań igły od natężenia prądu w uzwojeniu solenoidu
Wyniki otrzymane dla natężenia prądu większego od wartości, przy której następuje kompensacja składowej poziomej pola ziemskiego przez pole solenoidu, i > ik, nanosimy na wykres w skali x = i, y = T~2, znajdując parametry przewidywanej prostej metodą najmniejszych kwadratów. Po obliczeniu ik znaleźć można wartość składowej poziomej Be ze wzoru 12.
Pytania
1. Składową pionową ziemskiego pola magnetycznego można również zmierzyć metodą oscylacji, istnieje jednak prostsza metoda, oparta o znajomość składowej poziomej. Jaka to metoda?