DSCF5102

*w

W ^    ~~’l^w-J-Kobiety dramatów Słowackiego, Kraków 1867

•» Zasadnie • ,

-

> AA

cxk\

IŃSK

Sjw

^ł'L\S

yi£\S

<>>

‘S^N i 1V

Si

%

i 194' /

Vroc

te

U

L ^U H*

L>C

¹ "Wim,

%*«a_w

• _z natury rozrywanej konfliktami. Człowiek w dramatach Szek-I . _taic jak widzieli go romantycy, nie był istotą jednolitą, monolityczną. Objawiały się w nim sprzeczne uczucia i przeciwstaw-e dążenia. I tak też miał być zbudowany świat — z przeciwstawnych pierwiastków, pojawiających się obok siebie. Tragizm sąsiadował tu z komizmem, wzniosłość z groteską, fantastyczność z realnością, duch z ciałem, groza z błazeństwem. Szekspirowską formę dramatu traktowano więc jako pewną filozofię świata odpowiadającą tak pojętemu dramatyzmowi rzeczywistości ludzkiej i historycznej.

Na scenę polską Szekspira wprowadzi! Wojciech Bogusławski przedstawieniami Romeo i Julii w roku 1796 i Hamleta w roku 1191 w teatrze lwowskim. Z początku jednakże szekspirowski repertuar opierał się na adaptacjach przystosowujących go do wymogów kJasycystycznego gustu. Dla klasyków byt bowiem Szekspir barbarzyńcą, nie znającym reguł sztuki dramatycznej — począwszy od wady „trzech jedności” — i lubującym się w „okropnościach*, ftohcy romantycy, w szczególności Maurycy Mochnacki, domagali *f f^r*nta w teatrze Szekspira autentycznego, mepcłermbasnego-, o nim stały itę wa/ną częścią ich polemik z klasykami DU **#*irza Szekspir byt przede wszystkim poetą łódzkich uczuc.

ludzkiego", który ..malował w iirnalyrh i pnm ^* *maA naitife kAiwtckai” MmmmM mŁ