118 6. Obliczenia gwintów
= 3,64 mm, D« = 95,05 mm, = 104,95 mm, dw = 70 mm, D, = = 130 mm, N — 72 mm, ak = 45° przy obciążeniu Q = 72 kN przedstawiono na rys. 6.26.
118 6. Obliczenia gwintów
<łU)
*
u
1 2 3 4 5 6 7 6
Rys. 6.26. Rozkład obciążeń q(z) w gwincie tocznym: 1 — złącze jednoimienne, 2 — złącze różnoimienne
Gwint toczny przenoszący duże obciążenie podlega procesowi zmęczeniowego niszczenia. Na powierzchni gwintu i na kulkach po .pewnym czasie eksploatacji pojawiają się drobne pęknięcia. Pęknięcia te rozwijając się prowadzą do wykruszenia materiału współpracujących elementów. Zdeformowany styk i wykruszone cząstki materiału bardzo znacznie pogarszają dokładność przylegania, co prowadzi do dużych lokalnych przeciążeń i w efekcie końcowym do szybkiego awaryjnego zniszczenia. Proces ten nosi nazwę pittingu. Aby trwałość gwintu była dostatecznie duża, nactóki stykowe pm„ wyznaczane ze wzorów Hertza nie powinny przekroczyć wartości doświadczalnie określonych nacisków dopuszczalnych pdop- Warunek ten wyraża nierówność
y
C
1 — »? . 1 — r* Ei Ek
gdzie K|0 jest współczynnikiem bezwymiarowym zależnym od różnicy krzywizn F[g) (rys. 6.25), a
— maksymalnym obciążeniem kulki.
Wartości nacisków dopuszczalnych określa się w zależności od twardości stykających się dal. Dla stali ŁH15 o twardości HRC = 60, z jakiej zazwyczaj wykonywane są gwinty toczne, dla normalnej eksploatacji przyjmuje się p«jop == 2500-1-3000- MPa. Przy krótkotrwałej pracy gwintu można przyjąć pdOP = 4000 MPa. Gdy materiał elementów stykowych ma mniejszą twardość (HRC < 60), wartości nacisków dopuszczalnych określa się z zależności
Pdop = (2500-i-3000)kp MPa.
Wartości współczynnika kp podano w tablicy 6.2.
Tablica 6.2. Wartości współczynnika nacisków dopuszczalnych w gwintach tocznych
Twardość materiału elementów stykowych sztywnych HRC |
58 |
54 |
49 |
45 |
40 |
35 |
29 |
kp |
0,89 |
0.79 |
0,69 |
0,6 |
0,5 |
0,41 |
0,38 |