DSCN1969

Rola dzictiucoteego w procesie kształtowania poczucia bezpieczeństwa... 157

Podstawą oceny dzielnicowego powinien być rejon służbowy, czyli poczucie bezpieczeństwa mieszkańców i ich stopień zadowolenia, ilość zdobytych informacji przydatnych służbom kryminalnym oraz partnerskie relacje z mieszkańcami. Ważnymi czynnikami są także satysfakcja z pracy oraz identyfikacja z zawodem funkcjonariusza Policji i z grupą pracowniczą.

W celu uzyskania dobrych efektów służby niezbędne jest posiadanie dużego doświadczenia zawodowego. Policjant ubiegający się o zajęcie stanowiska I dzielnicowego powinien spełniać kilka podstawowych kryteriów. Po pierwsze, powinien sam dokonać wyboru zostania dzielnicowym oraz mieć predyspozycje osobowościowe. Po drugie, preferować należy posiadanie wyższego zawodowego wykształcenia, odpowiedni staż służby oraz wiek, który pozwala na zdobycie dużego doświadczenia zawodowego i życiowego. Kryteria doboru na stanowisko dzielnicowego powinny być podobne do wymagań, jakie stawia się kandydatom na dyżurnego jednostki Policji (test wiedzy, test psychologiczny, rozmowa kwalifikacyjna).

W ramach badań naukowych i konferencji z udziałem ekspertów o dużym doświadczeniu zawodowym należałoby opracować sylwetkę osobowościową dzielnicowego, co ułatwiłoby przełożonymi podejmowanie właściwych decyzji kadrowych dotyczących służby dzielnicowego.

Niezwykle ważną sprawą, a obecnie niedocenianą, jest bardziej otwarta współpraca dzielnicowego, i to nie tylko z samorządami. Dzielnicowy .ma być" wśród mieszkańców, razem z nimi rozwiązywać ich problemy oraz tworzyć więź zaufania i akceptacji. Jednocześnie jest on doskonałym źródłem informacji dla służb kryminalnych. Wspólne działania mogą być bardzo owocne w kształtowaniu koalicji na rzecz zapobiegania przestępczości. Konieczne jest tu podkreślenie, że stanowisko dzielnicowego wymaga większego autorytetu, a także większej gratyfikacji finansowej niż obecnie.

Działania Policji w społeczności lokalnej powinny w dużej mierze opierać się na odpowiednio zorganizowanej służbie dzielnicowego. Instytucja dzielnicowego dobrze wpisana w działania prewencyjne Policji jest dużą szansą dla wszystkich: i dla społeczeństwa, i dla samej Policji. To przecież podczas służby dzielnicowego można redukować czynniki kryminogenne, wydatnie ograniczać lub eliminować powtarzające się wykroczenia i przestępstwa, udzielać informacji grupom społecznym szczególnie narażonym na stanie się ofiarą, rozpoznawać środowiska przestępcze, organizować i inicjować działania prewencyjne itd.

Każdy dzielnicowy, służąc społeczeństwu, musi być świadomy akceptacji społecznej i gotowości współpracy obywatelskiej, czyli wymiany informacji w dwu kierunkach. Policja ostrzega przed niebezpieczeństwami i informuje o nich, a społeczeństwo współpracuje z Policją. Człowiek, który ma problem, czuje zagrożenie, jest świadkiem przestępstwa - dzwoni na Policję. Bardzo często to dzielnicowy jako pierwszy otrzymuje informację o zagrożeniach w swoim rejonie służbowym. Nawet chorzy psychicznie dzwonią, przedstawiając swój punkt widzenia, sposób odbierania rzeczywistości - wtedy także należy tonizować ich niepokój i okazywać właściwy takt.