DSCN2519

Ochrana dóbr osobistych i prywat naści a kształtowanie wizerunku Policji 147

twem Internetu¹ ² czy o nielegalnym gromadzeniu baz danych. Informacje takie pojawiają się w prasie szerzone przez niektórych dziennikarzy, podawane są także z ust do ust.

Największe znaczenie dla budowy wizerunku Policji ma działalność dzielnicowych. To w gruncie rzeczy z nimi w pierwszym rzędzie stykają się zwykli obywatele, to przez pryzmat ich działalności wyrabiają sobie zdanie o Policji jako instytucji. To właśnie dzielnicowy postrzegany jest jako osoba reprezentująca Policję, to z nim, a nie z funkcjonariuszami jednostek antyterrorystycznych, służb kryminalnych, dochodzeniowych, śledczych identyfikowana jest Policja. Konkurencją dla niego może być w sytuacji stale rosnącej motoryzacji tzw. „drogówka". Funkcjonariusze jej, z natury bardziej mobilni, nie mają jednak tak ścisłego związku ze społecznością lokalną. Nie pora, aby w tym miejscu analizować prawa i obowiązki dzielnicowych, przedstawiać wyzwania, przed którymi stoją, bądź rozważać trudności, z jakimi spotykają się w swej pracy. O tym, że dzielnicowy jest funkcjonariuszem państwowym, podobnie jak każdy inny policjant - nie trzeba nikogo przekonywać, gdyż wynika to wprost z treści art. 115 § 13 pkt 7 kk.²⁶ Dzielnicowy, aby mógł spełniać swoje funkcje musi być rozpoznawalny. Mieszkaniec osiedla, dzielnicy, wsi, gminy musi wiedzieć kto jest dzielnicowym, jak on wygląda, gdzie mieszka, jak można się z nim skontaktować. To naturalne, że osoba pełniąca funkcję dzielnico-

2000 r. OTK 2000, Nr 5, poz. 141. Sąd Najwyższy w postanowieniu składu siedmiu sędziów z dnia 26 kwietnia 2007 r.. 1 KZP 6/07, stwierdził, że: przez „uzyskane dowody pozwalające na wszczęcie postępowania karnego lub mające znaczenie dla toczącego się postępowania karnego" (art. 19 ust. 15 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, t.j. Dz. U. 2002. Nr /. poz. 58 z późn. zm.) należy rozumieć wyłącznie dowody popełnienia przestępstw wymienionych w katalogu z art. 19ustl tej ustawy. Uzyskanewczasie kontroli operacyjnej dowody popełnienia przestępstw - określonych w art. 19 ust 1 ustawy o Policji - przez osobę inną niż objęta postanowieniem wydanym na podstawie art. 19 ust 2 lej ustawy albo popełnionych wprawdzie przez osobę nim objętą, ale dotyczące przestępstw innych niż wskazane w tym postanowieniu, mogą być wykorzystane w postępowaniu przed sądem (art. 393 § 1 zdanie pierwsze k.p.k., stosowany odpowiednio), pod warunkiem, że w tym zakresie zostanie wyrażona następcza zgoda sadu na przeprowadzenie kontroli operacyjnej (art. 19 ust. 3 ustawy o Policji, stosowany odpowiednio).

* K. Dobrzyńiecki. Internet a zjawisko prywatnej cenzury i inwigilacji, w: Społeczeństwo inwigilowane..., s. 181-186.

Pojęcie „funkcjonariusz" nie jest zdefiniowane. Ustawodawca wskazuje na tych pracowników, którzy są jednocześnie funkcjonariuszami publicznymi. Wyliczenie to ma jednak charakter wyczerpujący. Z pojęciem „funkcjonariusz publiczny" prawo karne łączy z jednej strony odpowiedzialność kamą stosownie do pełnionej funkcji publicznej, z drugiej - szczególną ochronę prawno-karną, ze względu na narażenie jego zdrowia, czci i godności w czasie wykonywania funkcji. Zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 9 lutego 2000 r., II AKa 252/99, w którym stwierdzono: „Skoro Policja jest organem powołanym do ochrony bezpieczeństwa publicznego, to każdy policjant jest funkcjonariuszem publicznym". W doktrynie podnosi się, że pojęcie „bezpieczeństwa publicznego" nie jest tożsame z „porządkiem publicznym", a co za tym idzie - funkcjonariusze straży gminnej nic są funkcjonariuszami publicznymi w rozumieniu art. 115 S13 k.k., gdyż zadaniem straży gminnej jest ochrona porządku publicznego, a nie bezpieczeństwa publicznego (podkr. J.S.]. Zob. J. Majewski, Kodeks kamy. Czfić ogólna. Komentarz, 1.1, red. A. Zoll, Zakamyczc 2004, s. 1459.