DSC
27

g 1 Wiadomości podstawowe, idea metody 83

, T T T T I 1

P,=l P,=l

Rys. 6.3. Układ podstawowy II

stanowiący tzw. równanie kanoniczne metody sił. Jego rozwiązanie

XI = -A_lp/6_n    (6-2)

jest taką, ściśle określoną, wartością reakcji Ai, której działanie na UP sprawia, że sumaryczne przemieszczenie Ai = 0.

Współczynniki <5n i Ai_p, występujące w równaniu kanonicznym (6.1), obliczamy na podstawie wzorów ogólnych, które wyprowadzimy nieco dalej.

Warto teraz zwrócić uwagę na bardzo istotny fakt. Równanie (6.1) oraz jego rozwiązanie (6.2) są uniwersalne w tym sensie, że obowiązują dla dowolnego UP w przypadku, gdy SSN=l. Dla każdego jednak przypadku szczególnego obowiązują różne, konkretne interpretacje występujących w tym równaniu wielkości Jn^i i Ai_p. I tak na przykład dla UP z rys. 6.2al wielkości te są przemieszczeniami liniowymi, mierzonymi w metrach. Natomiast obie te wielkości, dlaUP z rys. 6.3al, są kątami (wzajemnego obrotu przekrojów poprzecznych) mierzonymi w radianach.

Po obliczeniu wartości AJ¹ niewiadomej nadliczbowej ostateczny wykres momentów zginających otrzymujemy na podstawie wzoru

M_ost(x) m M_p(x) + AflS^s),    (6.3)

wyrażającego zasadę superpozycji skutków działania danego obciążenia zewnętrznego i uogólnionej siły hiperstatycznej Xf.