DSC
32

Rozdział 7

Metoda przemieszczeń

7.1. Wiadomości podstawowe, idea metody

Podobnie jak metoda sił (MS) również i metoda przemieszczań lf|IP§ zar wdzięczą swą nazwę niewiadomym występującym w kanonicznym układzie równań (7.4). Niewiadomymi tymi są w MP pewne przemieszczenm uogólnione, które w dalszym ciągu będziemy oznaczać przez Z,- Pomiędzy algorytm mami obu .tych metod występują także istotne analogie mimo że idea MP jest, jak zaraz zobaczymy, zupełnie odmienna od idei MS. Analogie 4® będzienąa w dalszym ciągu stale podkreślać.

Pierwsza analogia pojawia się już na samym początku algory^una podobanie jak w MS również i w MP przyjmujemy odpowiedni układ podstawowa (UP). pównocześnie jednak, a więc także na samym początku, pojawia się najistotniejsza różnica dotycząca podstawowych idei obu metod, O ile bowiem w MS przyjmujemy UP jako statycznie wyznaczalny i niechwiejny, o tyle w MP przyjęty przez nas UP musi zapewnić całkowite odseparowanie od siebie poszczególnych prętów układu. Odseparowanie to polega na takim kinematycznym unieruchomieniu (zablokowaniu) wszystkich węzłów, aby obciążenie zewnętrzne działające na dowolny z prętów nie wywoływałofjjżad-nych skutków (statyczno-kinematycznych) w żadnym z pozostałycłwprętów. Inaczej: obciążenie zewnętrzne działające na jeden z prętów UP ma powodować skutki (zginanie, ścinanie, ściskanie, ugięcie) występujące fódko i wyłącznie na tym jednym, obciążonym pręcie. Sytuację taką ilustrują rys. 7,la2,b2 dla przypadku układu o jednej niewiadomej Zu którą jest kąt obrotu przekroju belki na podporze B. Na rysunku 7.1a2 kinematyczaą