DSC
24

Rozdział 6

Metoda sił

6.1. Wiadomości podstawowe, idea metody

Ui., Omawiana w tym rozdziale metoda obliczania prętowy gh układów slk- E tycznie i^wyznaczalnych (por. p. 1.4), oznaczanych w dalszym ciągu skrótenfl USN, ^zaliczana jest do tzw. metod klasycznych, którym we współczesns^M Podręcznikach mechaniki budowli poświęca się niestety coraz mniej, miejsca,-^ Ze względu jednak na bardzo duże walory dydaktyczne tej metody w niniej*-M szym ^pracowaniu poświęcimy jej sporo uwagi.

Wiemy już, że jedną z podstawowych cech USN jest ich tzw. przeszty|^H Hienie, czyli; występowanie w nich nadmiernej liczby więzów kinematyczn^^B uniemożliwiające obliczanie tych układów tylko i wyłącznie na podstawię rów-nań równowagi statycznej.

Każdy USN można przekształcić na wiele różnych sposobów w układ statycznie wyznaczalny i geometrycznie niezmienny (niechwiejni), oznaczany w dalszym ciągu umownym skrótem USW. Przekształcenie Jo od-. bywa się przez usunięcie (odrzucenie), odpowiedniej liczby więzów kinematycfjjfl nych, równej stopniowi statycznej niewyznaczalności (SSN) układu. Wymar jS gane jest przy tym usuwanie właściwych więzów, gdyż nieprzemyślany®¹ o wybór może prowadzić do geometrycznej zmienności powstałego Zf ten sposób,:* układu (por. p. 2.1).

W tym miejscu należy bardzo wyraźnie podkreślić, że zarówno sam stopień I statycznej niewyznaczalności SSN, jak również przekształcanie USN w USW nie ma zupełnie żadnego związku z działającym na układ obciążeniem zewnętrznym i nie zależy w żaden sposób od tego obciążenia. Dlatego