DSC83

ANNA SOBOLEWSKA 40    47

grafii. Wyrwał go w pośpiechu odjazdu, ucieczki czy go-    j*cy^r

nitwy albo odnalazł w kieszeni dawno nie noszonej mary-    cY**¹

narki Do kogo przynależy? Oto skrzydło koguta, a może    ^yśl

rożek urwanej chustki? Albo strzęp spódnicy? Ktoś ma    ifoł®

przed sobą niespodziewanie    odnalezioną prawą nogę Euge-    ” .    p

niusza Łuczki — utrwalił ją    bowiem w momencie, gdy nasz    ^w ,,

kolega wkracza do apteki Markowicza na żydaczowskim    sto»c

rynku, stopę widzialną z boku i od tyłu, nieco od spodu,    perref

tak ją bowiem zachowała klisza niepotrzebnej pamięci”    _nje s

(Strefy, s. 60).    Wniel

W Strefach, i Stanie nieważkości narrator jawnie _v który miesza fakty i zmyślenia:    zwiedzając „zakamarki pa-    *“U

mięci pełne kurzu” uzupełnia brakujące fragmen-    ^{w r}®

ty, miejaca niegdyś wykropkowane — niedostatki pamięci sztukuje wyobraźnią. Celem tego ekspe-    ^na

rymentowania — zgodnie z autotematycznym komentarzem autora — ma być „rzeczywistość jakby prawdziwa,^-’ na poły zmyślona, wychylona ku prawdzie” (Stan nieważkości, s. 34). A przedmio-    ^C1 ' .

tern analizy — zarówno u Kuśmewicza, jak i u m-    ^ J

nych współczesnych pisarzy — jest coraz częściej    choloj

psychologia zbiorowa, społeczna, a nie indywi-    g_{Q m}j

Metodologiczne zainteresowania pisarzy

duałna.    _nego

Zainteresowania metodologiczne pisarzy nie muszą    _{wą w}

ujawniać się w sformułowanych informacjach me-    struk(

tatekstowych — najczęściej są utajone w całościo-    czące

wej strukturze utworu. W powieściach Konwickie-    podob

go często natrafiamy na fragmenty opowiadane jak-    wymii

by z wyższego, autorskiego piętra, nie mieszczące    ności

się w dotychczas ukształtowanym obrazie narrato-    litera<

ra, jak np. wyimaginowany powrót do „doliny” w zakończeniu Nic albo nic. Orzekanie, jaki jest status świata przedstawionego w ostatnich utworach Konwickiego —, Zwierzocżłekoupiór, Nic albo nic, Wniebowstąpienie, Kronika wypadków miło

snych — jest utrudnione. Na przykład bohater Nic    demdj

albo nic jest człowiekiem ściganym przez milicję,    przesj

podejrzanym o liczne zbrodnie, który zresztą od-    ~_po^

czuwa tajemnicze duchowe powinowactwo z dusi-    czeniu,

cielem kobiet, a równocześnie pisarzem wymyśla-'