DSC38

WIECZOREM

są takie światy gdzie niebieskość jest rozłożystym płaszczem: w fałdach mięsistej poły nurkują skośni kochankowie.

przy bieli dobrze się rysuje ażur drzew, krzaków, gołych gałęzi kruchych jak słodki chrust, słodkich jak pierwszy śnieg -

aż nagłe zjedzie tłuste purpurowe żółtko w sennym kokonie pajęczej siateczki, w mglistej białej poczwarce, aż się dołem wykluje gorący pomarańcz -

aż wreszcie rzece pójdzie kropla krwi w miejscu gdzie wbiła się gwiazda: tam dwa przecinki w wiotkim tańcu życia, oczlik i rozwielitka.