DSC94

52

Danuta Nowakowska

Ryc. 29. Fragmenty nici wyjęte z krążków elastomeru polieterowego Impregum Gara|f| pDuo Soft: a) u góry nasączone preparatem Astringedent, b) u dołu nasączone preparatem Racestypine

prowadzone w warunkach in vitro wykazały, że roztwory chlorku glinu w różnych stęa*f| niach nie powodują zahamowania lub zabu-rżenia reakcji polimeryzacji elastomerów wyciskowych silikonowych kondensacyjnych!-* (CS) i addycyjnych (PVS) ani polieterów (PE) [60]. W odniesieniu do preparatu Alustin i mas poliwinylosiloksanowych te spostrzeżenia potwierdzili Cylwik i wsp. [61].

Z kolei badania dotyczące zgodności preparatów zawierających siarczany jako składniki główne, np. siarczan żelaza Astringe-dent (Ultradent) lub dodatkowe, np. siarczan 8-hydroksychinoliny w preparacie Racestypi-ne (Septodont) wykazały, że opóźniają one | wiązanie mas polieterowych (ryc. 29) [60]. Te i same spostrzeżenia prawdopodobnie mogą i dotyczyć tych związków zawartych w innych j preparatach retrakcyjnych. Dlatego tak ważny jest proces usuwania pozostałości środków chemicznych z rowka dziąsłowego [61-62].

Metody chirurgiczne

Metody chirurgiczne, zwane też metodami radykalnymi, stosowane wcześniej ' stosunkowo często, ogranicza się obecnie do określonych wskazań, takich jak: wycięcie przerośniętych fragmentów dziąsła ruchomego, usuwanie wałowatych prze-' rostów brodawki międzyzębowej, wydłużanie kliniczne koron zębów filarowych, odsłonięcie przykrytych dziąsłem korzeni uszkodzonych zębów. Jest to metoda trwałego zmniejszenia objętości tkanek dziąsła brzeżnego. Zaletą jej jest mniejsze krwawienie natychmiast po wykonaniu zabiegu, wadą powstanie blizny, która może powodować recesję dziąsła. Wyróżnia się następujące metody postępowania: A) elektrochirurgię, B) kiretaż rotacyjny i C) promieniowanie laserowe CO2.

A) Elektrochirurgia wykorzystuje zasadę przechodzenia prądów wysokiej częstotliwości przez ciało ludzkie bez wywoływania przykrych dolegliwości, ale z wykorzystaniem zjawiska wytworzenia miejscowo wysokiej temperatury wewnątrz .] tkanek miękkich [19, 33, 63]. Wymaga zastosowania odpowiedniego urządzenia składającego się z oscylatora wysokiej częstotliwości oraz elektrody tnącej, której kształt należy odpowiednio dobrać do warunków anatomicznych. Użycie małych elektrod minimalizuje uszkodzenie dziąsła. W przypadku większych zabiegów można użyć elektrody w kształcie kabłąka lub haczyka. Obwód prądu jest zamykany elektrodą uziemiającą. Tkanki będące w bezpośrednim kontakcie z elektro- ; dą tnącą ulegają odparowaniu. Sama elektroda tnąca pozostaje zimna (zimny ; i