DSC18

£*-,    (IV. 7)

3

co prowadzi do równań opisujących prędkość wznoszenia się pęcherzy. I tak, w

ruchu uwarstwionym (Re<9)

S² (p. - p_o )g

w — —.......    (IV.8)

187_c

i prędkość rośnie z kwadratem średnicy,

a przy ruchu burzliwym (Re>9)

^w=J~Ę~(P‘-p*)    •    o

a prędkość, ze wzrostem średnicy, rośnie znacznie słabiej, bo w potędze 0,5.

Obserwacje van Krevelena doprowadziły do wyróżnienia trzech zakresów ruchu pęcherzy:

1. Pęcherzyki małe, o średnicy 8<l,5mm mają kształt zbliżony do kuli, wznoszą się prostoliniowo, a ich prędkość rośnie proporcjonalnie z kwadratem średnicy.

2.    Pęcherzyki o średnicach l,5<8<6mm wykazują wyraźne deformacje | kształtu, poruszają się po torach krzywoliniowych, a ich prędkość maleje ze wzrostem średnicy, co przypisuje się działaniu sił bezwładności i napięcia powierzchniowego.

3.    Pęcherze o średnicy S>6mm mają kształt zbliżony do grzyba, ich tory odchylają się od pionu, a prędkość wzrasta proporcjonalnie do pierwiastka z średnicy. Kształty pęcherzy gazowych pokazano na rysunku IV. 3,

aj    b)    c)

o o ^

Ry«. IV. 3. Różne kształty pęcherzy gazowych: a) kulisty, b) elipsoidalny, c) parasolowaty

a na rysunku IV. 4 zmianę prędkości wznoszenia się pęcherzy w mteiności od