ebook Typy Broni i Uzbrojenia 2 Samolot mysliwski Jak 1 Page

Tablica przyrządów pokładowych samolotu Jak-IM:

1_ rami, 2 — celownik PBP-JA, 3 — dźwignia regulacji wentylacji kabiny, 4 — poduszka ikórzana, S — oś

wietlenie celownika, 6 — wysokościomierz, 7 — busola KI-10, 8 — wskaźnik ciśnienia, 9 — obrotomierz, 10 — zakrętomierz, 11 — prędkościomierz, 12 — wskaźnik temperatury wody, 13 — wskaźnik temperatury oleju, ciśnienia oleju i ciśnienia paliwa, 14 — woltoamperomierz. 15 — zegar AWR, 16 — manometr wysokiego ciśnienia, 17 — tabliczka z napisami ,,start i lądowanie, gałkę unieruchomić, kołowanie, zwolnić'*, 18 — lampki kontrolne podwozia, 19 — wskaźnik ciśnienia sprężonego powietrza, 20 — uchwyt przeładowania broni, 21 — przełącznik iskrowników, 22 - - przycisk rozrusznika, 23 — przełącznik instalacji hydraulicznej podwozia, 24 — przełącznik wypuszczania i wciągania podwozia

silnika była znacznie większa od silnika M-105. Do tego czternastocylindrowego, w układzie podwójnej gwiazdy, silnika, dostosowano konstrukcję wszystkich trzech samolotów myśliwskich produkowanych seryjnie w 1941 r. W biurze konstrukcyjnym Jakowlewa do silnika M-82 dostosowano właśnie wchodzącego do produkcji Jaka-7. Kadłub samolotu został znacznie pogrubiony i jednocześnie obniżony za kabiną, płat otrzymał sloty. Uzbrojenie samolotu składało się z dwóch działek SzWAK w płacie i kaemu BS — 12,7 mm na lewej stronie kadłuba. Prototyp Jak-7-M-82 oblatał P. Fiedrowi 28 lutego 1942 roku. Samolot z silnikiem o mocy 978,9 kW (1330 KM) rozwijał nieco mniejszą prędkość, ale był zwrotniejszy i miał większą prędkość wznoszenia od samolotu Jak-7. Próby tego samolotu przeciągnęły się i zostały przerwane po skierowaniu do produkcji samolotu La-5 z tym samym silnikiem.

OPIS TECHNICZNY SAMOLOTU JAK-1

Jak-1 był jednomiejscowym dolnopłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie klasyczne z kół kitem ogonowym wciągane w locie.

Kadłub. Zasadniczą konstrukcję kadłuba stanowiła przestrzenna kratownica, której przednia część była jednocześnie łożem silnika. Rozwiązanie takie upraszczało konstrukcję, ale utrudniało eksploatację i remonty. Kratownica była wykonana ze spawanych rur stalowych (stal 30 ChGSA). Sztywność konstrukcji uzyskano przez dodanie rur ukośnych i stalowych cięgien. Dźwigary łoża silnika łączyły się z dźwigarami płata. Do górnych poziomych rur kratownicy, tworzących górne dźwigary kadłuba, były przyspawane rury tworzące konstrukcję osłony kabiny oraz podstawę pod tablicę przyrządów pokładowych i celownik. W tylnej części kratownicy znajdowała się dodatkowa rura służąca do unoszenia kadłuba. Do górnej i dolnej części kratownicy, za kabiną, były zamocowane owiewki o drewnianym szkielecie i sklejkowym pokryciu. Boki tylnej części kadłuba były oprofilowane drewnianymi listwami, a całość pokryta płótnem. Część przednia kadłuba była pokryta blachą duralu-miniową mocowaną zamkami do profili osłony silnika.

Piat o konstrukcji całkowicie drewnianej, niepodzielny, był pokryty sklejką przyklejoną klejem kazeinowym i oklejony płótnem. Profil płata — Clark TH 14—10%, kąt zaklinowania płata 0°30'. Konstrukcję płata stanowiły dwa dźwigary i żebra. Przedni dźwigar umieszczony był na długości 32% cięciwy przy kadłubie i 27% na końcu, tylny na 65%