ET7

10.4. Administrowanie sektorem turystycznym w Polsce 167

przez przedsiębiorstwa krajowe i zagraniczne usług turystycznych na terytorium RP. Ustawa określa również, jakie usługi są usługami turystycznymi, a także warunki prowadzenia działalności turystycznej przez polskich i zagranicznych organizatorów turystyki, pośredników i agentów turystycznych, tryb uzyskiwania uprawnień przewodnika turystycznego i pilota wycieczek oraz warunki świadczenia usług hotelarskich. Zawarte w niej są także przepisy odnoszące się do ochrony klientów, którzy skorzystali z usług oferowanych przez organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego¹⁸.

Prezes Rady Ministrów oraz Minister Gospodarki i Pracy wydają rozporządzenia wykonawcze do ustawy o usługach turystycznych oraz innych ustaw, które bezpośrednio lub pośrednio mają związek z sektorem turystycznym.

Podstawowymi aktami prawnymi stanowiącymi ramy prawne funkcjonowania gospodarki turystycznej w Polsce oraz administrowania sektorem turystycznym według stanu na 31 grudnia 2005 roku są¹⁹:

•    Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 roku o usługach turystycznych (tekst jednolity), Dz.U. 2004, nr 223, poz. 2268 z późniejszymi zmianami;

•    Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 roku o Polskiej Organizacji Turystycznej (tekst jednolity), Dz.U. 1999, nr 62, poz. 689; 2000. nr 22, poz. 273; 2001. nr 22, poz. 249;

•    Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 sierpnia 2004 roku w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie, Dz.U. 2004, nr 188, poz. 1945;

•    Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2001 roku w sprawie opłat związanych z zaszeregowaniem obiektu hotelarskiego, Dz.U. 2001. nr 72, poz. 751. nr 128, poz. 1427;

•    Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 16 sierpnia 2004 roku w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek, Dz.U. 2004, nr 188, poz. 1944;

•    Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 30 września 2004 roku w sprawie Centralnej Ewidencji Organizatorów Turystyki i Pośredników Turystycznych, Dz.U. 2004, nr 226, poz. 2290;

•    Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 12 września 2001 roku w sprawie określenia wzoru znaku dla celów promocji Polski w dziedzinie turystyki, Dz.U. 2001. nr 105, poz. 1147;

•    Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 sierpnia 1998 roku w sprawie właściwości terytorialnej organów powołujących komisje egzaminacyjne dla przewodników górskich, Dz.U. 1998, nr I 13, poz. 733 z późniejszymi zmianami;

•    Rozporządzenie Ministra Finansów' z dnia 24 listopada 1999 roku w sprawie określenia minimalnej wysokości sumy gwarancji bankowej i ubezpieczeniowej oraz. minimalnej wysokości sumy gwarancyjnej na rzecz jednego klienta z tytułu umowy

^IK Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 roku o usługach turystycznych, Dz.U. 2004, nr 223, poz. 2268.

^I!) J. Gospodarek, Prawo turystyczne w zarysie, Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz-Warszawa 2003. s. 24-39.